Reading Center

intellegi licet quam frequens fuerit Platonis auditor;—nec vero sine philosophorum disciplina genus et speciem cuiusque rei cernere neque earn definiendo explicare nec tribuere in partis possumus nec iudicare quae vera quae falsa sint neque cernere consequentia, repugnantia videre, ambigua distinguere. Quid dicam^[*]dicam secl. Stangl de natura rerum, cuius cognitio magnam orationi^[*]orationi vulg.: orationis L: oratori Ernesti suppeditat copiam, de vita^[*]quid de vita Sandys: iam de vita Nixon: nam de vita Piderit , de officiis, de virtute, de moribus? satisne ^[*]satisne Reid: de quibus nihil sine Schenkl: quidquamne Bake sine multa earum ipsarum rerum disciplina aut dici aut intellegi. potest?

ad^[*]potest! sed ad Lambinus et Sauppe: posse ad L has tot tantasque res adhibenda sunt ornamenta innumerabilia; quae sola tum quidem^[*]tum quidem L: iam pridem Vollbehr tradebantur ab eis qui dicendi numerabantur magistri^[*]quae...magistri secl. Kayser ; quo fit ut veram illam et absolutam eloquentiam nemo consequatur, quod alia intellegendi alia dicendi disciplina est et ab aliis rerum ab aliis verborum doctrina quaeritur.

itaque M. Antonius, cui vel primas eloquentiae patrum nostrorum tribuebat aetas, vir natura peracutus et prudens^[*]vir... prudens secl. Bake , in eo libro quem unum reliquit disertos ait se vidisse multos, eloquentem omnino neminem. Insidebat videlicet in eius mente species eloquentiae, quam cernebat animo, re ipsa^[*]rem ipsam maluit Bake non videbat. Vir autem acerrimo ingenio—sic enim fuit—multa et in se et in aliis desiderans neminem plane qui recte appellari eloquens posset videbat; quod si ille nec se nec L. Crassum eloquentem putavit,

habuit profecto comprehensam animo quandam formam eloquentiae, cui quoniam nihil deerat, eos quibus aliquid aut plura deerant in eam formam non poterat includere. Investigemus hunc igitur, Brute, si possumus, quem numquam vidit Antonius aut qui omnino nullus umquam fuit; quem si imitari atque exprimere non possumus, quod idem ille vix deo concessum esse dicebat, at qualis esse debeat poterimus fortasse dicere.

tria sunt omnino genera dicendi, quibus in singulis quidam floruerunt, peraeque autem, id quod volumus, perpauci in omnibus. Nam et grandiloqui, ut ita dicam, fuerunt cum ampla et sententiarum gravitate et maiestate verborum, vehementes varii, copiosi graves, ad permovendos et convertendos animos instructi et parati—quod ipsum^[*]quod ipsum L: quorum ipsorum Lambinus: quo in ipso sunt Reid alii aspera tristi horrida oratione neque perfecta atque conclusa consequebantur, ^[*]consequebantur add. Piderit (post terminata consecuti sunt add. Aldus) alii levi^[*]levi codd. dett.: leui L et structa^[*]structa Ernesti: instructa L et terminata—, et contra tenues acuti, omnia docentes et dilucidiora, non ampliora facientes, subtili quadam et pressa oratione limati^[*]elimati maluit Reid (ad Acad. ii. 66): limata L ; in eodemque genere alii callidi, sed impoliti et consulto^[*]consulto vulg.: in consulto L rudium similes et imperitorum, alii in eadem ieiunitate concinniores, id est^[*]id est O: idest P2F: idem P1 faceti, florentes etiam et leviter ornati.