Reading Center

Itaque mihi semper Peripateticorum Academiaeque consuetudo de omnibus rebus in contrarias partis^[*]partes K1R1?ecorr. disserendi non ob eam causam solum placuit, quod aliter non posset, quid in quaque re^[*]re add. in mg. K2 veri simile esset, inveniri,^[*]invenire GK1 (~i2 aut c) RV1 (i Vrec) sed etiam quod esset ea maxuma dicendi exercitatio. qua^[*]qua G princeps usus est Aristoteles, deinde eum qui secuti sunt. nostra autem memoria Philo, quem nos frequenter audivimus, instituit alio tempore rhetorum praecepta tradere, alio philosophorum: ad quam nos consuetudinem a familiaribus nostris adducti in Tusculano, quod datum est temporis nobis, in eo consumpsimus. itaque cum ante meridiem dictioni operam dedissemus, sicut pridie feceramus, post meridiem^[*]meridie X (-di V me- ridi ach. G) meridiẽ K2Rc? cf. de orat.2, 367 et Usener, Jahrb f. Phil. 117 p. 79 in Academiam descendimus. in qua disputationem habitam non quasi narrantes exponimus,^[*]exponemus V2 sed eisdem^[*]ex eisdem K (exp. 2 aut 1) fere verbis, ut actum disputatumque est.

Est igitur ambulantibus ad hunc modum^[*]mundum V1 sermo ille nobis institutus et a tali^[*]et ali V1 et tali Vc quodam ductus^[*]ductus Crat. inductus cf. Brut. 21 exordio:

Dici non potest, quam sim hesterna disputatione tua delectatus vel potius adiutus. etsi enim mihi sum conscius numquam me nimis^[*]meinimis X ^[*]menimis V ^[*]menimis K2 ^[*]meminus Rrec vitae cupidum fuisse, tamen interdum obiciebatur animo metus quidam et dolor cogitanti^[*]cogitanti V ^[*]cogitantis GKR fore aliquando finem huius lucis et amissionem omnium vitae commodorum. hoc genere molestiae sic, mihi crede, sum liberatus, ut nihil^[*]nihil V minus curandum putem.

Minime mirum id quidem;