de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Cum poetarum autem errore coniungere licet portenta magorum Aegyptiorumque in eodem genere dementiam, tum etiam vulgi opiniones, quae in maxima
inconstantia veritatis ignoratione versantur.
Ea qui consideret quam inconsulte ac temere dicantur, venerari Epicurum et in eorum ipsorum numero
de quibus haec quaestio est habere debeat. Solus enim
vidit primum esse deos, quod in omnium animis eorum
notionem inpressisset ipsa natura. quae est enim gens
aut quod genus hominum quod non habeat sine doctrina anticipationem quandam deorum, quam appellat πρόλημψιν Epicurus id est anteceptam animo rei
quandam informationem, sine qua nec intellegi quicquam nec quaeri nec disputari potest. quoius rationis
vim atque utilitatem ex illo caelesti Epicuri de regula
et iudicio volumine accepimus.
quod igitur fundamentum huius quaestionis est, id praeclare iactum videtis.
cum enim non instituto aliquo aut more aut lege sit
opinio constituta maneatque ad unum omnium firma
consensio, intellegi necesse est esse deos, quoniam insitas eorum vel potius innatas cognitiones habemus; de
quo autem omnium natura consentit, id verum esse
necesse est; esse igitur deos confitendum est. Quod
quoniam fere constat inter omnis non philosophos solum sed etiam indoctos, fatemur constare illud etiam,
hanc nos habere sive anticipationem, ut ante dixi, sive
praenotionem deorum (sunt enim rebus novis nova
ponenda nomina, ut Epicurus ipse πρόληψιν appellavit,