de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
"itane
vero, ego non iustus, qui et consul rogavi et augur et
auspicato? an vos Tusci ac barbari auspiciorum populi
Romani ius tenetis et interpretes esse comitiorum potestis?" itaque tum illos exire iussit. post autem e provincia litteras ad collegium misit, se cum legeret libros
recordatum esse vitio sibi tabernaculum captum fuisse
hortos Scipionis, quod, cum pomerium postea intrasset
habendi senatus causa, in redeundo cum idem pomerium transiret auspicari esset oblitus; itaque vitio
creatos consules esse. augures rem ad senatum; senatus ut abdicarent consules; abdicaverunt. quae quaerimus exempla maiora: vir sapientissimus atque haud
sciam an omnium praestantissimus peccatum suum,
quod celari posset, confiteri maluit quam haerere in re
publica religionem, consules summum imperium statim
deponere quam id tenere punctum temporis contra religionem.
magna augurum auctoritas; quid haruspicum
ars nonne divina? Haec et innumerabilia ex eodem
genere qui videat nonne cogatur confiteri deos esse?
quorum enim interpretes sunt, eos ipsos esse certe necesse est; deorum autem interpretes sunt; deos igitur
esse fateamur. At fortasse non omnia eveniunt quae
p.54
praedicta sunt. ne aegri quidem quia non omnes convalescunt idcirco ars nulla medicina est. signa ostenduntur a dis rerum futurarum; in his si qui erraverunt,
non deorum natura sed hominum coniectura peccavit.Itaque inter omnis omnium gentium summa constat;
omnibus enim innatum est et in animo quasi insculptum
esse deos. quales sint varium est, esse nemo negat.