de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
Huic autem continens
aer fertur ille quidem levitate sublimi, sed tamen in
omnes partes se ipse fundit; itaque et mari continuatus et iunctus est et natura fertur ad caelum, cuius
tenuitate et calore temperatus vitalem et salutarem
spiritum praebet animantibus. Quem complexa summa
pars caeli, quae aetheria dicitur, et suum retinet ardorem tenuem et nulla admixtione concretum et cum
aeris extremitate coniungitur. In aethere autem astra
p.97
volvuntur, quae se et nisu suo conglobata continent
et forma ipsa figuraque sua momenta sustentant; sunt
enim rutunda, quibus formis, ut ante dixisse videor,
minime noceri potest.
Sunt autem stellae natura flammeae; quocirca terrae maris aquarumque reliquarum vaporibus aluntur is qui a sole ex agris tepefactis
et ex aquis excitantur; quibus altae renovataeque
stellae atque omnis aether effundunt eadem et rursum
trahunt indidem, nihil ut fere intereat aut admodum
paululum, quod astrorum ignis et aetheris flamma consumat. ex quo eventurum nostri putant id de quo
Panaetium addubitare dicebant, ut ad extremum omnis
mundus ignesceret, cum umore consumpto neque terra
ali posset nec remearet aer, cuius ortus aqua omni exhausta esse non posset: ita relinqui nihil praeter ignem,
a quo rursum animante ac deo renovatio mundi fieret
atque idem ornatus oreretur.