de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
inquit "mihi Alabandus tibi Hercules sit iratus". Illa
autem Balbe, quae tu a caelo astrisque ducebas, quam
p.138
longe serpant non vides: solem deum esse lunamque,
quorum alterum Apollinem Graeci alteram Dianam putant. quod si luna dea est, ergo etiam Lucifer ceteraeque errantes numerum deorum optinebunt; igitur etiam
inerrantes. cur autem arqui species non in deorum numero reponatur; est enim pulcher (et ob eam speciem,
quia causam habeat admirabilem, Thaumante dicitur
esse nata). cuius si divina natura est, quid facies nubibus; arcus enim ipse e nubibus efficitur quodam modo coloratis; quarum una etiam Centauros peperisse
dicitur. quod si nubes rettuleris in deos, referendae
certe erunt tempestates, quae populi Romani ritibus
consecratae sunt. ergo imbres nimbi procellae turbines dei putandi; nostri quidem duces mare ingredientes inmolare hostiam fluctibus consuerunt.
Iam
si est Ceres a gerendo (ita enim dicebas), terra ipsa
dea est (et ita habetur; quae est enim alia Tellus); sin
terra, mare etiam, quem Neptunum esse dicebas; ergo
et flumina et fontes. itaque et Fontis delubrum Masso
ex Corsica dedicavit, et in augurum precatione Tiberinum Spinonem Anemonem Nodinum alia propinquorum fluminum nomina videmus. Ergo hoc aut in inmensum serpet, aut nihil horum recipiemus; nec illa
infinita ratio superstitionis probabitur; nihil ergo horum probandum est.