de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
nimirum recte; propter
virtutem enim iure laudamur et in virtute recte gloriamur; quod non contingeret, si id donum a deo non
a nobis haberemus. at vero aut honoribus aucti aut
re familiari, aut si aliud quippiam nacti sumus fortuiti boni aut depulimus mali, tum dis gratias agimus,
tum nihil nostrae laudi adsumptum arbitramur. num
quis quod bonus vir esset gratias dis egit umquam?
at quod dives quod honoratus quod incolumis, Iovemque optimum et maximum ob eas res appellant, non
quod nos iustos temperantes sapientes efficiat, sed
quod salvos incolumis opulentos copiosos;
neque Herculi quisquam decumam vovit umquam, si sapiens
factus esset—quamquam Pythagoras, cum in geometria quiddam novi invenisset, Musis bovem immolavisse dicitur; sed id quidem non credo, quoniam ille
ne Apollini quidem Deli hostiam immolare voluit, ne
aram sanguine aspergeret. ad rem autem ut redeam,
iudicium hoc omnium mortalium est, fortunam a deo
petendam, a se ipso sumendam esse sapientiam. quamvis licet Menti delubra et Virtuti et Fidei consecremus,
tamen haec in nobis ipsis sita videmus; spei salutis
opis victoriae facultas a dis expetenda est.
Inproborum igitur prosperitates secundaeque res redarguunt, ut Diogenes dicebat, vim omnem deorum
ac potestatem.