de Natura Deorum, Cicero, Marcus Tullius, creator; Plasberg, Otto, 1869-1924, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
portenta enim
ab utrisque et flagitia dicuntur. neque enim quem Hipponactis iambus laeserat aut qui erat Archilochi versu
volneratus a deo immissum dolorem non conceptum
a se ipso continebat, nec cum Aegisthi libidinem aut
cum Paridis videmus a deo causam requirimus, cum
p.158
culpae paene vocem audiamus, nec ego multorum
aegrorum salutem non ab Hippocrate potius quam ab
Aesculapio datam iudico, nec Lacedaemoniorum disciplinam dicam umquam ab Apolline potius Spartae
quam a Lycurgo datam. Critolaus inquam evertit Corinthum, Carthaginem Asdrubal; hi duo illos oculos
orae maritumae effoderunt, non iratus aliqui, quem
omnino irasci posse negatis, deus.
At subvenire certe
potuit et conservare urbis tantas atque talis; vos enim
ipsi dicere soletis nihil esse quod deus efficere non
possit, et quidem sine labore ullo; ut enim hominum
membra nulla contentione mente ipsa ac voluntate moveantur, sic numine deorum omnia fingi moveri mutarique posse. neque id dicitis superstitiose atque aniliter
sed physica constantique ratione; materiam enim rerum, ex qua et in qua omnia sint, totam esse flexibilem
et commutabilem, ut nihil sit quod non ex ea quamvis
subito fingi convertique possit, eius autem universae
fictricem et moderatricem divinam esse providentiam;
haec igitur quocumque se moveat, efficere posse quicquid velit. Itaque aut nescit quid possit, aut neglegit
res humanas, aut quid sit optimum non potest iudicare.