Epistulae ad Familiares, Cicero, Marcus Tullius, creator; Purser, Louis Claude, 1854-1932, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
2.9
primum tibi, ut debeo, gratulor laetorque cum praesenti tum etiam sperata tua dignitate, serius non neglegentia mea, sed ignoratione rerum omnium; in iis enim sum locis, quo et propter longinquitatem et propter latrocinia tardissime omnia perferuntur. et cum gratulor tum vero quibus verbis tibi gratias agam non reperio, quod ita factus sis, ut dederis nobis, quem ad modum scripseras ad me, quem semper ridere possemus. itaque, cum primum audivi, ego ille ipse factus sum (scis quem dicam) egique omnis illos adulescentis, quos ille iactitat.
difficile est loqui ; te autem contemplans absentem et quasi tecum coram loquerer: "
non e/depol, quantam rem e/geris neque qua/ntum facinus fe/ceris;
" quod quia praeter opinionem mihi acciderat, referebam me ad illud: "
I/ncredibile hoc fa/ctu obicitur;
" repente vero "incessi omnibus laetitiis laetus." in quo cum obiurgarer, quod nimio gaudio paene desiperem, ita me defendebam "
E/go voluptatem a/nimi nimiam—.
"
quid quaeris? dum illum rideo, paene sum factus ille. sed haec pluribus multaque alia et de te et ad te, quom primum ero aliquid nactus oti. te vero, mi Rufe, diligo, quem mihi fortuna dedit amplificatorem dignitatis meae, ultorem non modo inimicorum sed etiam invidorum meorum, ut eos partim scelerum suorum, partim etiam ineptiarum paeniteret.