Epistulae ad Atticum, Epistulae Volume II, Pars Prior Pars Posterior Epistulae Ad Atticum. Cicero, Marcus Tullius, creator; Purser, Louis Claude, 1854-1932, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
13.38
ante lucem cum scriberem contra Epicureos, de eodem oleo et
opera exaravi nescio quid ad te et ante lucem dedi. deinde cum somno repetito
simul cum sole experrectus essem, datur mi epistula a sororis tuae filio quam ipsam tibi
misi; cuius est principium non sine maxima contumelia. sed fortasse οὐκ ἐπέστησεν. est autem sic,
"ego enim quicquid non belle in te dici potest—."
posse vult in me multa dici non belle sed ea se negat approbare.
hoc quicquam pote impurius? iam cetera leges (misi enim ad te)
iudicabisque. Bruti nostri cotidianis adsiduisque laudibus quas ab eo
de nobis haberi permulti mihi renuntiaverunt commotum istum aliquando scripsisse aliquid
ad me credo et ad te, idque ut sciam facies. nam ad patrem de me quid
scripserit nescio, de matre quam pie!
"volueram,"
inquit
"ut quam plurimum tecum essem, conduci mihi domum et id ad te scripseram.
neglexisti. ita minus multum una erimus. nam ego
istam domum videre non possum; qua de causa scis."
hanc autem causam pater odium matris esse dicebat.
nunc me iuva, mi Attice, consilio,
"πότερον"
id est utrum aperte hominem asperner et respuam,
"ἢ σκολιαῖσ ἀπάταις."
ut enim Pindaro sic
"δίχα μοι νόοσ ἀτρέκειαν εἰπεῖν."
omnino moribus meis illud aptius sed hoc fortasse temporibus. tu
autem quod ipse tibi suaseris idem mihi persuasum putato. equidem vereor
maxime ne in Tusculano opprimar. in turba haec essent faciliora.
utrum igitur Asturae? quid
si
Caesar subito? iuva me, quaeso, consilio. utar eo quod tu
decreveris.