Epistulae ad Atticum, Epistulae Volume II, Pars Prior Pars Posterior Epistulae Ad Atticum. Cicero, Marcus Tullius, creator; Purser, Louis Claude, 1854-1932, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
14.13
septimo denique die litterae mihi redditae
sunt quae erant a te xiii Kal. datae; quibus quaeris atque etiam me ipsum nescire
arbitraris utrum magis tumulis prospectuque an ambulatione ἁλιτενεῖ delecter. est me hercule, ut dicis, utriusque loci
tanta amoenitas ut dubitem utra anteponenda sit.
""
a)ll' ou) daito\s e)phra/tou e)/rga me/mhlen,
a)lla\ li/hn me/ga ph=ma, diotrefe/s, ei)soro/wntes
dei/dimen: e)n doih=| de\ sawse/men h)\ a)pole/sqai.
quamvis enim tu magna et mihi iucunda scripseris de D.
Bruti adventu ad suas legiones in quo spem maximam video, tamen si est
bellum civile futurum (quod certe erit si Sextus in armis permanebit, quem
permansurum esse certo scio), quid nobis faciendum sit ignoro. neque enim iam
licebit quod Caesaris bello licuit neque huc neque illuc.
quemcumque enim haec pars perditorum laetatum Caesaris morte
putabit (laetitiam autem apertissime tulimus omnes), hunc in hostium numero habebit;
quae res ad caedem maximam spectat. restat ut in castra Sexti
aut, si forte, Bruti nos conferamus. res odiosa et aliena
nostris aetatibus et incerto exitu belli, et nescio quo pacto tibi ego possum, mihi tu
dicere,
""
τέκνον ἐμόν, οὔ τοι δέδοται πολεμήια ἔργα,
ἀλλὰ σύ γ' ἱμερόεντα μετέρχεο ἔργα λόγοιο
sed haec fors viderit, ea quae talibus in rebus plus quam ratio potest.
nos autem id videamus quod in nobis ipsis esse debet, ut quicquid accideret
fortiter et sapienter feramus et accidisse hominibus meminerimus, nosque cum multum
litterae tum non minimum Idus quoque Martiae consolentur.
suscipe nunc meam deliberationem qua sollicitor. ita multa veniunt
in mentem in utramque partem. proficiscor, ut constitueram, legatus in
Graeciam: caedis impendentis periculum non nihil vitare videor sed
casurus in aliquam vituperationem quod rei publicae defuerim tam gravi tempore.
sin autem mansero, fore me quidem video in discrimine sed accidere posse
suspicor ut prodesse possim rei publicae. iam illa consilia privata sunt,
quod sentio valde esse utile ad confirmationem Ciceronis me illuc venire;
nec alia causa profectionis mihi ulla fuit tum cum consilium cepi legari a
Caesare. tota igitur hac de re, ut soles, si quid ad me
pertinere putas, cogitabis.
redeo nunc ad epistulam tuam. scribis enim esse rumores me ad
lacum quod habeo venditurum, minusculam vero villam utique Quinto
traditurum vel impenso pretio, quo introducatur, ut tibi Quintus filius
dixerit, dotata Aquilia. ego vero de venditione nihil cogito
nisi quid quod magis me delectet invenero. Quintus autem de emendo nihil
curat hoc tempore. satis enim torquetur debitione dotis in qua mirificas
Q. Egnatio gratias agit; a ducenda autem uxore sic abhorret ut
libero lectulo neget esse quicquam iucundius. sed haec quoque hactenus.