Epistulae ad Atticum, Epistulae Volume II, Pars Prior Pars Posterior Epistulae Ad Atticum. Cicero, Marcus Tullius, creator; Purser, Louis Claude, 1854-1932, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
14.16
v Nonas conscendens ab hortis Cluvianis in phaselum epicopum
has dedi litteras, cum Piliae nostrae villam ad Lucrinum,
vilicos, procuratores tradidissem. ipse autem eo die in Paeti
nostri tyrotarichum imminebam; perpaucis diebus in Pompeianum, post in haec
Puteolana et Cumana regna renavigare. o loca ceteroqui valde
expetenda, interpellantium autem multitudine paene fugienda!
sed ad rem ut veniam, o Dolabellae nostri magnam ἀριστείαν! quanta est ἀναθεώρησισ! equidem laudare eum et hortari non desisto.
recte tu omnibus epistulis significas quid de re, quid de viro sentias.
mihi quidem videtur Brutus noster iam vel coronam auream per
forum ferre posse. quis enim audeat laedere proposita cruce aut saxo,
praesertim tantis plausibus, tanta approbatione infimorum?
nunc, mi Attice, me fac ut expedias. cupio, quom
Bruto nostro adfatim satis fecerim, excurrere in Graeciam.
Magni interest Ciceronis vel mea potius vel me hercule
utriusque me intervenire discenti. nam epistula Leonidae quam ad
me misisti quid habet, quaeso, in quo magno opere laetemur? numquam ille mihi
satis laudari videbitur cum ita laudabitur,
"quo modo nunc est."
non est fidentis hoc testimonium sed potius timentis. Herodi autem mandaram
ut mihi κατὰ μίτον scriberet. a quo adhuc nulla
littera est. vereor ne nihil habuerit quod mihi, cum cognossem, iucundum
putaret fore.
quod ad Xenonem scripsisti, valde mihi gratum est; nihil enim
deesse Ciceroni cum ad officium tum ad existimationem meam pertinet.
Flammam
Flaminium audio Romae esse. ad eum scripsi me tibi
mandasse per litteras ut de Montani negotio cum eo loquerere, et velim
cures epistulam quam ad eum misi reddendam et ipse, quod commodo tuo fiat, cum eo
conloquare. puto, si quid in homine pudoris est, praestaturum eum ne sero cum
damno dependatur. de
Attica pergratum mihi fecisti quod curasti ante scirem recte esse quam non
belle fuisse.