Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
121
et qua vectus Abas, et qua grandaevus Aletes,
122
vicit hiems; laxis laterum compagibus omnes
123
accipiunt inimicum imbrem, rimisque fatiscunt.
124
Interea magno misceri murmure pontum,
125
emissamque hiemem sensit Neptunus, et imis
126
stagna refusa vadis, graviter commotus; et alto
127
prospiciens, summa placidum caput extulit unda.
128
Disiectam Aeneae, toto videt aequore classem,
129
fluctibus oppressos Troas caelique ruina,
130
nec latuere doli fratrem Iunonis et irae.
131
Eurum ad se Zephyrumque vocat, dehinc talia fatur:
132
“Tantane vos generis tenuit fiducia vestri?
133
Iam caelum terramque meo sine numine, venti,
134
miscere, et tantas audetis tollere moles?
135
Quos ego—sed motos praestat componere fluctus.
136
Post mihi non simili poena commissa luetis.
137
Maturate fugam, regique haec dicite vestro:
138
non illi imperium pelagi saevumque tridentem,
139
sed mihi sorte datum. Tenet ille immania saxa,
140
vestras, Eure, domos; illa se iactet in aula
141
Aeolus, et clauso ventorum carcere regnet.”
142
Sic ait, et dicto citius tumida aequora placat,
143
collectasque fugat nubes, solemque reducit.
144
Cymothoe simul et Triton adnixus acuto
145
detrudunt navis scopulo; levat ipse tridenti;
146
et vastas aperit syrtis, et temperat aequor,
147
atque rotis summas levibus perlabitur undas.
148
Ac veluti magno in populo cum saepe coorta est
149
seditio, saevitque animis ignobile volgus,
150
iamque faces et saxa volant—furor arma ministrat;