Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
511
Teucrorumque alios, ater quos aequore turbo
512
dispulerat penitusque alias avexerat oras.
513
Obstipuit simul ipse simul perculsus Achates
514
laetitiaque metuque; avidi coniungere dextras
515
ardebant; sed res animos incognita turbat.
516
Dissimulant, et nube cava speculantur amicti,
517
quae fortuna viris, classem quo litore linquant,
518
quid veniant; cunctis nam lecti navibus ibant,
519
orantes veniam, et templum clamore petebant.
520
Postquam introgressi et coram data copia fandi,
521
maxumus Ilioneus placido sic pectore coepit:
522
“O Regina, novam cui condere Iuppiter urbem
523
iustitiaque dedit gentis frenare superbas,
524
Troes te miseri, ventis maria omnia vecti,
525
oramus, prohibe infandos a navibus ignis,
526
parce pio generi, et propius res aspice nostras.
527
Non nos aut ferro Libycos populare Penatis
528
venimus, aut raptas ad litora vertere praedas;
529
non ea vis animo, nec tanta superbia victis.
530
Est locus, Hesperiam Grai cognomine dicunt,
531
terra antiqua, potens armis atque ubere glaebae;
532
Oenotri coluere viri; nunc fama minores
533
Italiam dixisse ducis de nomine gentem.
534
Hic cursus fuit:
535
cum subito adsurgens fluctu nimbosus Orion
536
in vada caeca tulit, penitusque procacibus austris
537
perque undas, superante salo, perque invia saxa
538
dispulit; huc pauci vestris adnavimus oris.
539
Quod genus hoc hominum? Quaeve hunc tam barbara morem
540
permittit patria? Hospitio prohibemur harenae;