Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
661
quippe domum timet ambiguam Tyriosque bilinguis;
662
urit atrox Iuno, et sub noctem cura recursat.
663
Ergo his aligerum dictis adfatur Amorem:
664
“Nate, meae vires, mea magna potentia solus,
665
nate, patris summi qui tela Typhoia temnis,
666
ad te confugio et supplex tua numina posco.
667
Frater ut Aeneas pelago tuus omnia circum
668
litora iactetur odiis Iunonis iniquae,
669
nota tibi, et nostro doluisti saepe dolore.
670
Hunc Phoenissa tenet Dido blandisque moratur
671
vocibus; et vereor, quo se Iunonia vertant
672
hospitia; haud tanto cessabit cardine rerum.
673
Quocirca capere ante dolis et cingere flamma
674
reginam meditor, ne quo se numine mutet,
675
sed magno Aeneae mecum teneatur amore.
676
Qua facere id possis, nostram nunc accipe mentem.
677
Regius accitu cari genitoris ad urbem
678
Sidoniam puer ire parat, mea maxima cura,
679
dona ferens, pelago et flammis restantia Troiae:
680
hunc ego sopitum somno super alta Cythera
681
aut super Idalium sacrata sede recondam,
682
ne qua scire dolos mediusve occurrere possit.
683
Tu faciem illius noctem non amplius unam
684
falle dolo, et notos pueri puer indue voltus,
685
ut, cum te gremio accipiet laetissima Dido
686
regalis inter mensas laticemque Lyaeum,
687
cum dabit amplexus atque oscula dulcia figet,
688
occultum inspires ignem fallasque veneno.”
689
Paret Amor dictis carae genetricis, et alas
690
exuit, et gressu gaudens incedit Iuli.