Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
810
sustinet et Lausum increpitat Lausoque minatur:
811
“Quo moriture ruis maioraque viribus audes?
812
Fallit te incautum pietas tua.” Nec minus ille
813
exsultat demens; saevae iamque altius irae
814
Dardanio surgunt ductori, extremaque Lauso
815
Parcae fila legunt: validum namque exigit ensem
816
per medium Aeneas iuvenem totumque recondit.
817
Transiit et parmam mucro, levia arma minacis,
818
et tunicam, molli mater quam neverat auro,
819
implevitque sinum sanguis; tum vita per auras
820
concessit maesta ad manis corpusque reliquit.
821
At vero ut voltum vidit morientis et ora,
822
ora modis Anchisiades pallentia miris,
823
ingemuit miserans graviter dextramque tetendit,
824
et mentem patriae subiit pietatis imago.
825
“Quid tibi nunc, miserande puer, pro laudibus istis,
826
quid pius Aeneas tanta dabit indole dignum?
827
Arma, quibus laetatus, habe tua, teque parentum
828
manibus et cineri, siqua est ea cura, remitto.
829
Hoc tamen infelix miseram solabere mortem:
830
Aeneae magni dextra cadis.” Increpat ultro
831
cunctantis socios et terra sublevat ipsum,
832
sanguine turpantem comptos de more capillos.
833
Interea genitor Tiberini ad fluminis undam
834
volnera siccabat lymphis corpusque levabat
835
arboris adclinis trunco. Procul aerea ramis
836
dependet galea et prato gravia arma quiescunt.
837
Stant lecti circum iuvenes: ipse aeger anhelans
838
colla fovet, fusus propexam in pectore barbam;
839
multa super Lauso rogitat multumque remittit