Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co. 1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Succedunt matres et templum ture vaporant
et maestas alto fundunt de limine voces:
“Armipotens, praeses belli, Tritonia virgo,
frange manu telum Phrygii praedonis et ipsum
485
pronum sterne solo portisque effunde sub altis.”
Cingitur ipse furens certatim in proelia Turnus.
Iamque adeo rutilum thoraca indutus aenis
horrebat squamis surasque incluserat auro,
tempora nudus adhuc, laterique adcinxerat ensem
490
fulgebatque alta decurrens aureus arce,
exsultatque animis et spe iam praecipit hostem:
qualis ubi abruptis fugit praesaepia vinclis
tandem liber equus campoque potitus aperto
aut ille in pastus armentaque tendit equarum
495
aut adsuetus aquae perfundi flumine noto
emicat adrectisque fremit cervicibus alte
luxurians, luduntque iubae per colla, per armos.
Obvia cui Volscorum acie comitante Camilla
occurrit portisque ab equo regina sub ipsis
500
desiluit, quam tota cohors imitata relictis
ad terram defluxit equis; tum talia fatur:
“Turne, sui merito siqua est fiducia forti,
audeo et Aeneadum promitto occurrere turmae
solaque Tyrrhenos equites ire obvia contra.
505
Me sine prima manu temptare pericula belli
tu pedes ad muros subsiste et moenia serva.”
Turnus ad haec, oculos horrenda in virgine fixus:
“O decus Italiae virgo, quas dicere grates
quasve referre parem? Sed nunc, est omnia quando
510
iste animus supra, mecum partire laborem.