Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
781
caeca sequebatur totumque incauta per agmen
782
femineo praedae et spoliorum ardebat amore,
783
telum ex insidiis cum tandem tempore capto
784
concitat et superos Arruns sic voce precatur:
785
“Summe deum, sancti custos Soractis Apollo,
786
quem primi colimus, cui pineus ardor acervo
787
pascitur et medium freti pietate per ignem
788
cultores multa premimus vestigia pruna,
789
da, pater, hoc nostris aboleri dedecus armis,
790
omnipotens. Non exuvias pulsaeve tropaeum
791
virginis aut spolia ulla peto (mihi cetera laudem
792
facta ferent): haec dira meo dum vulnere pestis
793
pulsa cadat, patrias remeabo inglorius urbes.
794
Audiit et voti Phoebus succedere partem
795
mente dedit, partem volucris dispersit in auras:
796
sterneret ut subita turbatam morte Camillam,
797
adnuit oranti; reducem ut patria alta videret,
798
non dedit, inque Notos vocem vertere procellae.
799
Ergo ut missa manu sonitum dedit hasta per auras,
800
convertere animos acris oculosque tulere
801
cuncti ad reginam Volsci. Nihil ipsa nec aurae
802
nec sonitus memor aut venientis ab aethere teli,
803
hasta sub exsertam donec perlata papillam
804
haesit virgineumque alte bibit acta cruorem.
805
Concurrunt trepidae comites dominamque ruentem
806
suscipiunt. Fugit ante omnis exterritus Arruns,
807
laetitia mixtoque metu, nec iam amplius hastae
808
credere nec telis occurrere virginis audet.
809
Ac velut ille, prius quam tela inimica sequantur,
810
continuo in montis sese avius abdidit altos