Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
241
Qui sibi iam requiem pugnae rebusque salutem
242
sperabant, nunc arma volunt foedusque precantur
243
infectum et Turni sortem miserantur iniquam.
244
His aliud maius Iuturna adiungit et alto
245
dat signum caelo, quo non praesentius ullum
246
turbavit mentes Italas monstroque fefellit.
247
Namque volans rubra fulvus Iovis ales in aethra
248
litoreas agitabat aves turbamque sonantem
249
agminis aligeri, subito cum lapsus ad undas
250
cycnum excellentem pedibus rapit improbus uncis.
251
Adrexere animos Itali, cunctaeque volucres
252
convertunt clamore fugam, mirabile visu,
253
aetheraque obscurant pennis hostemque per auras
254
facta nube premunt, donec vi victus et ipso
255
pondere defecit, praedamque ex unguibus ales
256
proiecit fluvio penitusque in nubila fugit.
257
Tum vero augurium Rutuli clamore salutant
258
expediuntque manus; primusque Tolumnius augur
259
“Hoc erat, hoc, votis,” inquit, “quod saepe petivi.
260
Adcipio adgnoscoque deos; me, me duce ferrum
261
corripite, O miseri, quos improbus advena bello
262
territat invalidas ut aves et litora vestra
263
vi populat: petet ille fugam penitusque profundo
264
vela dabit. Vos unanimi densete catervas
265
et regem vobis pugna defendite raptum.”
266
Dixit et adversos telum contorsit in hostis
267
procurrens: sonitum dat stridula cornus et auras
268
certa secat. Simul hoc, simul ingens clamor et omnes
269
turbati cunei calefactaque corda tumultu.
270
Hasta volans, ut forte novem pulcherrima fratrum