Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
661
Soli pro portis Messapus et acer Atinas
662
sustentant aciem. Circum hos utrimque phalanges
663
stant densae, strictisque seges mucronibus horret
664
ferrea: tu currum deserto in gramine versas.”
665
Obstipuit varia confusus imagine rerum
666
Turnus et obtutu tacito stetit. Aestuat ingens
667
uno in corde pudor mixtoque insania luctu
668
et furiis agitatus amor et conscia virtus.
669
Ut primum discussae umbrae et lux reddita menti,
670
ardentis oculorum orbes ad moenia torsit
671
turbidus eque rotis magnam respexit ad urbem.
672
Ecce autem flammis inter tabulata volutus
673
ad caelum undabat vortex turrimque tenebat,
674
turrim, compactis trabibus quam eduxerat ipse
675
subdideratque rotas pontisque instraverat altos.
676
“Iam iam fata, soror, superant; absiste morari;
677
quo deus et quo dura vocat Fortuna, sequamur.
678
Stat conferre manum Aeneae, stat quidquid acerbi est
679
morte pati; neque me indecorem, germana, videbis
680
amplius. Hunc, oro, sine me furere ante furorem.”
681
Dixit et e curru saltum dedit ocius arvis
682
perque hostis, per tela ruit maestamque sororem
683
deserit ac rapido cursu media agmina rumpit.
684
Ac veluti montis saxum de vertice praeceps
685
cum ruit avulsum vento, seu turbidus imber
686
proluit aut annis solvit sublapsa vetustas;
687
fertur in abruptum magno mons improbus actu
688
exsultatque solo, silvas armenta virosque
689
involvens secum: disiecta per agmina Turnus
690
sic urbis ruit ad muros, ubi plurima fuso