Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
751
venator cursu canis et latratibus instat;
752
ille autem, insidiis et ripa territus alta,
753
mille fugit refugitque vias; at vividus Umber
754
haeret hians, iam iamque tenet similisque tenenti
755
increpuit malis morsuque elusus inani est.
756
Tum vero exoritur clamor, ripaeque lacusque
757
responsant circa et caelum tonat omne tumultu.
758
Ille simul fugiens Rutulos simul increpat omnis,
759
nomine quemque vocans, notumque efflagitat ensem.
760
Aeneas mortem contra praesensque minatur
761
exitium, si quisquam adeat, terretque trementis
762
excisurum urbem minitans et saucius instat.
763
Quinque orbis explent cursu totidemque retexunt
764
huc illuc; neque enim levia aut ludicra petuntur
765
praemia, sed Turni de vita et sanguine certant.
766
Forte sacer Fauno foliis oleaster amaris
767
hic steterat, nautis olim venerabile lignum,
768
servati ex undis ubi figere dona solebant
769
Laurenti divo et votas suspendere vestes,
770
sed stirpem Teucri nullo discrimine sacrum
771
sustulerant, puro ut possent concurrere campo.
772
Hic hasta Aeneae stabat, huc impetus illam
773
detulerat fixam et lenta in radice tenebat.
774
Incubuit voluitque manu convellere ferrum
775
Dardanides teloque sequi, quem prendere cursu
776
non poterat. Tum vero amens formidine Turnus
777
“Faune, precor, miserere,” inquit, “tuque optima ferrum
778
terra tene, colui vestros si semper honores,
779
quos contra Aeneadae bello fecere profanos.”
780
Dixit opemque dei non cassa in vota vocavit.