Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
331
coniugis et scelerum Furiis agitatus, Orestes
332
excipit incautum patriasque obtruncat ad aras.
333
Morte Neoptolemi regnorum reddita cessit
334
pars Heleno, qui Chaonios cognomine campos
335
Chaoniamque omnem Troiano a Chaone dixit,
336
Pergamaque Iliacamque iugis hanc addidit arcem.
337
Sed tibi qui cursum venti, quae fata dedere?
338
Aut quisnam ignarum nostris deus adpulit oris?
339
Quid puer Ascanius? superatne et vescitur aura,
340
quem tibi iam Troia—
341
Ecqua tamen puero est amissae cura parentis?
342
Ecquid in antiquam virtutem animosque virilis
343
et pater Aeneas et avunculus excitat Hector?”
344
Talia fundebat lacrimans longosque ciebat
345
incassum fletus, cum sese a moenibus heros
346
Priamides multis Helenus comitantibus adfert,
347
adgnoscitque suos, laetusque ad limina ducit,
348
et multum lacrimas verba inter singula fundit.
349
Procedo, et parvam Troiam simulataque magnis
350
Pergama, et arentem Xanthi cognomine rivum
351
adgnosco, Scaeaeque amplector limina portae.
352
Nec non et Teucri socia simul urbe fruuntur:
353
illos porticibus rex accipiebat in amplis;
354
aulaï medio libabant pocula Bacchi,
355
impositis auro dapibus, paterasque tenebant.
356
Iamque dies alterque dies processit, et aurae
357
vela vocant tumidoque inflatur carbasus austro.
358
His vatem adgredior dictis ac talia quaeso:
359
“Troiugena, interpres divom, qui numina Phoebi,
360
qui tripodas, Clarii laurus, qui sidera sentis,