Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
5
1
Interea medium Aeneas iam classe tenebat
2
certus iter, fluctusque atros Aquilone secabat,
3
moenia respiciens, quae iam infelicis Elissae
4
conlucent flammis. Quae tantum accenderit ignem,
5
causa latet; duri magno sed amore dolores
6
polluto, notumque, furens quid femina possit,
7
triste per augurium Teucrorum pectora ducunt.
8
Ut pelagus tenuere rates, nec iam amplius ulla
9
occurrit tellus, maria undique et undique caelum,
10
olli caeruleus supra caput adstitit imber,
11
noctem hiememque ferens, et inhorruit unda tenebris.
12
Ipse gubernator puppi Palinurus ab alta:
13
“Heu! quianam tanti cinxerunt aethera nimbi?
14
Quidve, pater Neptune, paras?” Sic deinde locutus
15
colligere arma iubet validisque incumbere remis,
16
obliquatque sinus in ventum, ac talia fatur:
17
“Magnanime Aenea, non, si mihi Iuppiter auctor
18
spondeat, hoc sperem Italiam contingere caelo.
19
Mutati transversa fremunt et vespere ab atro
20
consurgunt venti, atque in nubem cogitur aër.
21
Nec nos obniti contra, nec tendere tantum
22
sufficimus. Superat quoniam Fortuna, sequamur,
23
quoque vocat, vertamus iter. Nec litora longe
24
fida reor fraterna Erycis portusque Sicanos,
25
si modo rite memor servata remetior astra.”
26
Tum pius Aeneas: “Equidem sic poscere ventos
27
iamdudum et frustra cerno te tendere contra:
28
Flecte viam velis. An sit mihi gratior ulla,
29
quove magis fessas optem demittere naves,
30
quam quae Dardanium tellus mihi servat Acesten,