Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
151
Effugit ante alios primisque elabitur undis
152
turbam inter fremitumque Gyas; quem deinde Cloanthus
153
consequitur, melior remis, sed pondere pinus
154
tarda tenet. Post hos aequo discrimine Pristis
155
Centaurusque locum tendunt superare priorem;
156
et nunc Pristis habet, nunc victam praeterit ingens
157
Centaurus, nunc una ambae iunctisque feruntur
158
frontibus, et longa sulcant vada salsa carina.
159
Iamque propinquabant scopulo metamque tenebant,
160
cum princeps medioque Gyas in gurgite victor
161
rectorem navis compellat voce Menoeten:
162
“Quo tantum mihi dexter abis? Huc dirige gressum;
163
litus ama, et laevas stringat sine palmula cautes;
164
altum alii teneant.” Dixit; sed caeca Menoetes
165
saxa timens proram pelagi detorquet ad undas.
166
“Quo diversus abis?” iterum “Pete saxa, Menoete!”
167
cum clamore Gyas revocabat; et ecce Cloanthum
168
respicit instantem tergo, et propiora tenentem.
169
Ille inter navemque Gyae scopulosque sonantes
170
radit iter laevum interior, subitoque priorem
171
praeterit, et metis tenet aequora tuta relictis.
172
Tum vero exarsit iuveni dolor ossibus ingens,
173
nec lacrimis caruere genae, segnemque Menoeten,
174
oblitus decorisque sui sociumque salutis,
175
in mare praecipitem puppi deturbat ab alta;
176
ipse gubernaclo rector subit, ipse magister,
177
hortaturque viros, clavumque ad litora torquet.
178
At gravis, ut fundo vix tandem redditus imo est,
179
iam senior madidaque fluens in veste Menoetes
180
summa petit scopuli siccaque in rupe resedit.