Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
241
faucibus effundens supera ad convexa ferebat:
242
unde locum Grai dixerunt nomine Aornon.
243
quattuor hic primum nigrantis terga iuvencos
244
constituit, frontique invergit vina sacerdos;
245
et summas carpens media inter cornua saetas
246
ignibus imponit sacris, libamina prima,
247
voce vocans Hecaten, Caeloque Ereboque potentem.
248
Supponunt alii cultros, tepidumque cruorem
249
suscipiunt pateris. Ipse atri velleris agnam
250
Aeneas matri Eumenidum magnaeque sorori
251
ense ferit, sterilemque tibi. Proserpina, vaccam.
252
Tum Stygio regi nocturnas inchoat aras,
253
et solida imponit taurorum viscera flammis,
254
pingue superque oleum infundens ardentibus extis.
255
Ecce autem, primi sub lumina solis et ortus,
256
sub pedibus mugire solum, et iuga coepta moveri
257
silvarum, visaeque canes ululare per umbram,
258
adventante dea. “Procul O procul este, profani,”
259
conclamat vates, “totoque absistite luco;
260
tuque invade viam, vaginaque eripe ferrum:
261
nunc animis opus, Aenea, nunc pectore firmo.”
262
Tantum effata, furens antro se immisit aperto;
263
ille ducem haud timidis vadentem passibus aequat.
264
Di, quibus imperium est animarum, umbraeque silentes,
265
et Chaos, et Phlegethon, loca nocte tacentia late,
266
sit mihi fas audita loqui; sit numine vestro
267
pandere res alta terra et caligine mersas!
268
Ibant obscuri sola sub nocte per umbram,
269
perque domos Ditis vacuas et inania regna:
270
quale per incertam lunam sub luce maligna