Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
391
corpora viva nefas Stygia vectare carina.
392
Nec vero Alciden me sum laetatus euntem
393
accepisse lacu, nec Thesea Pirithoumque,
394
dis quamquam geniti atque invicti viribus essent.
395
Tartareum ille manu custodem in vincla petivit,
396
ipsius a solio regis, traxitque trementem;
397
hi dominam Ditis thalamo deducere adorti.”
398
Quae contra breviter fata est Amphrysia vates:
399
“Nullae hic insidiae tales; absiste moveri;
400
nec vim tela ferunt; licet ingens ianitor antro
401
aeternum latrans exsanguis terreat umbras,
402
casta licet patrui servet Proserpina limen.
403
Troius Aeneas, pietate insignis et armis,
404
ad genitorem imas Erebi descendit ad umbras.
405
Si te nulla movet tantae pietatis imago,
406
at ramum hunc” (aperit ramum, qui veste latebat)
407
“adgnoscas.” Tumida ex ira tum corda residunt.
408
Nec plura his. Ille admirans venerabile donum
409
fatalis virgae, longo post tempore visum,
410
caeruleam advertit puppim, ripaeque propinquat.
411
Inde alias animas, quae per iuga longa sedebant,
412
deturbat, laxatque foros; simul accipit alveo
413
ingentem Aenean. Gemuit sub pondere cymba
414
sutilis, et multam accepit rimosa paludem.
415
Tandem trans fluvium incolumis vatemque virumque
416
informi limo glaucaque exponit in ulva.
417
Cerberus haec ingens latratu regna trifauci
418
personat, adverso recubans immanis in antro.
419
Cui vates, horrere videns iam colla colubris,
420
melle soporatam et medicatis frugibus offam