Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
511
At saeva e speculis tempus dea nacta nocendi
512
ardua tecta petit stabuli et de culmine summo
513
pastorale canit signum cornuque recurvo
514
Tartaream intendit vocem, qua protinus omne
515
contremuit nemus et silvae insonuere profundae;
516
audiit et Triviae longe lacus, audiit amnis
517
sulfurea Nar albus aqua fontesque Velini,
518
et trepidae matres pressere ad pectora natos.
519
Tum vero ad vocem celeres, qua bucina signum
520
dira dedit, raptis concurrunt undique telis
521
indomiti agricolae; nec non et Troïa pubes
522
Ascanio auxilium castris effundit apertis.
523
Direxere acies. Non iam certamine agresti,
524
stipitibus duris agitur sudibusve praeustis,
525
sed ferro ancipiti decernunt atraque late
526
horrescit strictis seges ensibus aeraque fulgent
527
sole lacessita et lucem sub nubila iactant:
528
fluctus uti primo coepit cum albescere vento,
529
paulatim sese tollit mare et altius undas
530
erigit, inde imo consurgit ad aethera fundo.
531
Hic iuvenis primam ante aciem stridente sagitta,
532
natorum Tyrrhi fuerat qui maximus, Almo,
533
sternitur; haesit enim sub gutture volnus et udae
534
vocis iter tenuemque inclusit sanguine vitam.
535
Corpora multa virum circa seniorque Galaesus,
536
dum paci medium se offert, iustissimus unus
537
qui fuit Ausoniisque olim ditissimus arvis:
538
quinque greges illi balantum, quina redibant
539
armenta, et terram centum vertebat aratris.
540
Atque ea per campos aequo dum Marte geruntur,