Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
571
invisum numen, terras caelumque levabat.
572
Nec minus interea extremam Saturnia bello
573
imponit regina manum. Ruit omnis in urbem
574
pastorum ex acie numerus caesosque reportant
575
Almonem puerum foedatique ora Galaesi
576
implorantque deos obtestanturque Latinum.
577
Turnus adest medioque in crimine caedis et igni
578
terrorem ingeminat: Teucros in regna vocari,
579
stirpem admisceri Phrygiam, se limine pelli.
580
Tum quorum attonitae Baccho nemora avia matres
581
insultant thiasis (neque enim leve nomen Amatae),
582
undique collecti coeunt Martemque fatigant.
583
Ilicet infandum cuncti contra omina bellum,
584
contra fata deum perverso numine poscunt,
585
certatim regis circumstant tecta Latini.
586
Ille velut pelagi rupes immota resistit,
587
ut pelagi rupes magno veniente fragore,
588
quae sese multis circum latrantibus undis
589
mole tenet; scopuli nequiquam et spumea circum
590
saxa fremunt laterique inlisa refunditur alga.
591
Verum ubi nulla datur caecum exsuperare potestas
592
consilium et saevae nutu Iunonis eunt res,
593
multa deos aurasque pater testatus inanis:
594
“Frangimur heu fatis,” inquit, “ferimurque procella !
595
Ipsi has sacrilego pendetis sanguine poenas,
596
O miseri. Te, Turne, nefas, te triste manebit
597
supplicium, votisque deos venerabere seris.
598
Nam mihi parta quies, omnisque in limine portus;
599
funere felici spolior.” Nec plura locutus
600
saepsit se tectis rerumque reliquit habenas.