Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
481
“Hunc ego te, Euryale, aspicio? Tune illa senectae
482
sera meae requies, potuisti linquere solam,
483
crudelis? Nec te, sub tanta pericula missum,
484
adfari extremum miserae data copia matri?
485
Heu, terra ignota canibus data praeda Latinis
486
alitibusque iaces, nec te, tua funera mater
487
produxi pressive oculos aut volnera lavi,
488
veste tegens, tibi quam noctes festina diesque
489
urgebam et tela curas solabar anilis.
490
Quo sequar, aut quae nunc artus avolsaque membra
491
et funus lacerum tellus habet? Hoc mihi de te,
492
nate, refers? Hoc sum terraque marique secuta?
493
Figite me, siqua est pietas, in me omnia tela
494
conicite, o Rutuli, me primam absumite ferro:
495
aut tu, magne pater divom, miserere tuoque
496
invisum hoc detrude caput sub Tartara telo,
497
quando aliter nequeo crudelem abrumpere vitam.”
498
Hoc fletu concussi animi, maestusque per omnis
499
it gemitus: torpent infractae ad proelia vires.
500
Illam incendentem luctus Idaeus et Actor
501
Illionei monitu et multum lacrimantis Iuli
502
corripiunt interque manus sub tecta reponunt.
503
At tuba terribilem sonitum procul aere canoro
504
increpuit; sequitur clamor caelumque remugit.
505
Adcelerant acta pariter testudine Volsci
506
et fossas implere parant ac vellere vallum.
507
Quaerunt pars aditum et scalis ascendere muros,
508
qua rara est acies interlucetque corona
509
non tam spissa viris. Telorum effundere contra
510
omne genus Teucri ac duris detrudere contis,