Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co. 1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
bellatorque animo deus incidit.
Pandarus ut fuso germanum corpore cernit
et quo sit fortuna loco, qui casus agat res,
portam vi magna converso cardine torquet,
725
obnixus latis umeris, multosque suorum
moenibus exclusos duro in certamine linquit;
ast alios secum includit recipitque ruentis,
demens, qui Rutulum in medio non agmine regem
viderit inrumpentem ultroque incluserit urbi,
730
immanem veluti pecora inter inertia tigrim
Continuo nova lux oculis effulsit, et arma
horrendum sonuere; tremunt in vertice cristae
sanguineae, clipeoque micantia fulmina mittit:
agnoscunt faciem invisam atque immania membra
735
turbati subito Aeneadae. Tum Pandarus ingens
emicat et mortis fraternae fervidus ira
effatur: “Non haec dotalis regia Amatae,
nec muris cohibet patriis media Ardea Turnum.
Castra inimica vides; nulla hinc exire potestas.”
740
Olli subridens sedato pectore Turnus:
“Incipe, siqua animo virtus, et consere dextram:
hic etiam inventum Priamo narrabis Achillem.”
Dixerat. Ille rudem nodis et cortice crudo
intorquet summis adnixus viribus hastam:
745
excepere aurae volnus; Saturnia Iuno
detorsit veniens, portaeque infigitur hasta.
“At non hoc telum, mea quod vi dextera versat,
effugies; neque enim is teli nec volneris auctor.”
Sic ait et sublatum alte consurgit in ensem
750
et mediam ferro gemina inter tempora frontem