Aeneid, Virgil. (Vergil) The Bucolics, Aeneid, and
Georgics Of Virgil. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co.
1881.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
781
Et Mnestheus: “Quo deinde fugam, quo tenditis?” inquit.
782
“Quos alios muros, quae iam ultra moenia habetis?
783
Unus homo et vestris, o cives, undique saeptus
784
aggeribus tantas strages inpune per urbem
785
ediderit, iuvenum primos tot miserit Orco?
786
Non infelicis patriae veterumque deorum
787
et magni Aeneae, segnes, miseretque pudetque?”
788
Talibus accensi firmantur et agmine denso
789
consistunt. Turnus paulatim excedere pugna
790
et fluvium petere ac partem, quae cingitur unda
791
acrius hoc Teucri clamore incumbere magno
792
et glomerare manum. Ceu saevum turba leonem
793
cum telis premit infensis, at territus ille,
794
asper, acerba tuens, retro redit, et neque terga
795
ira dare aut virtus patitur, nec tendere contra
796
ille quidem hoc cupiens potis est per tela virosque:
797
haud aliter retro dubius vestigia Turnus
798
improperata refert, et mens exaestuat ira.
799
Quin etiam bis tum medios invaserat hostis,
800
bis confusa fuga per muros agmina vertit;
801
sed manus e castris propere coit omnis in unum,
802
nec contra vires audet Saturnia Iuno
803
sufficere, aëriam caelo nam Iuppiter Irim
804
demisit germanae haud mollia iussa ferentem,
805
ni Turnus cedat Teucrorum moenibus altis.
806
Ergo nec clipeo iuvenis subsistere tantum
807
dextra valet: iniectis sic undique telis
808
obruitur. Strepit adsiduo cava tempora circum
809
tinnitu galea, et saxis solida aera fatiscunt,
810
discussaeque iubae capiti, nec sufficit umbo