Satyrarum libri, Horace. The Works of Horace. Vol. II. Smart, Christopher, editor. Philadelphia: J. Whetham, 1836.
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
91
praerupti nemoris patientem vivere dorso?
92
vis tu homines urbemque feris praeponere silvis?
93
carpe viam, mihi crede, comes, terrestria quando
94
mortalis animas vivunt sortita neque ulla est
95
aut magno aut parvo leti fuga: quo, bone, circa,
96
dum licet, in rebus iucundis vive beatus,
97
vive memor, quam sis aevi brevis.” haec ubi dicta
98
agrestem pepulere, domo levis exsilit; inde
99
ambo propositum peragunt iter, urbis aventes
100
moenia nocturni subrepere. iamque tenebat
101
nox medium caeli spatium, cum ponit uterque
102
in locuplete domo vestigia, rubro ubi cocco
103
tincta super lectos canderet vestis eburnos
104
multaque de magna superessent fercula cena,
105
quae procul exstructis inerant hesterna canistris.
106
ergo ubi purpurea porrectum in veste locavit
107
agrestem, veluti succinctus cursitat hospes
108
continuatque dapes nec non verniliter ipsis
109
fungitur officiis, praelambens omne quod adfert.
110
ille cubans gaudet mutata sorte bonisque
111
rebus agit laetum convivam, cum subito ingens
112
valvarum strepitus lectis excussit utrumque.
113
currere per totum pavidi conclave magisque
114
exanimes trepidare, simul domus alta Molossis
115
personuit canibus. tum rusticus: “haud mihi vita
116
est opus hac” ait et “valeas: me silva cavosque
117
tutus ab insidiis tenui solabitur ervo.”’