Remedia amoris, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Aut his aut aliis, donec dediscis amare,
Ipse tibi furtim decipiendus eris.
213
Tu tantum quamvis firmis retinebere vinclis,
I procul, et longas carpere perge vias;
215
Flebis, et occurret desertae nomen amicae,
Stabit et in media pes tibi saepe via:
Sed quanto minus ire voles, magis ire memento;
Perfer, et invitos currere coge pedes.
Nec pluvias opta, nec te peregrina morentur
220
Sabbata, nec damnis Allia nota suis.
Nec quot transieris et quot tibi, quaere, supersint
Milia; nec, maneas ut prope, finge moras:
Tempora nec numera, nec crebro respice Romam,
Sed fuge: tutus adhuc Parthus ab hoste fuga est.
225
Dura aliquis praecepta vocet mea; dura fatemur
Esse; sed ut valeas, multa dolenda feres.
Saepe bibi sucos, quamvis invitus, amaros
Aeger, et oranti mensa negata mihi.
Ut corpus redimas, ferrum patieris et ignes,
230
Arida nec sitiens ora levabis aqua:
Ut valeas animo, quicquam tolerare negabis?
At pretium pars haec corpore maius habet.
Sed tamen est artis tristissima ianua nostrae,
Et labor est unus tempora prima pati.
235
Aspicis, ut prensos urant iuga prima iuvencos,
Et nova velocem cingula laedat equum?
Forsitan a laribus patriis exire pigebit:
Sed tamen exibis: deinde redire voles;
Nec te Lar patrius, sed amor revocabit amicae,
240
Praetendens culpae splendida verba tuae.