Remedia amoris, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Quin etiam, quacumque caret tua femina dote,
Hanc moveat, blandis usque precare sonis.
Exige uti cantet, siqua est sine voce puella:
Fac saltet, nescit siqua movere manum.
335
Barbara sermone est? fac tecum multa loquatur;
Non didicit chordas tangere? posce lyram.
Durius incedit? fac inambulet; omne papillae
Pectus habent? vitium fascia nulla tegat.
Si male dentata est, narra, quod rideat, illi;
340
Mollibus est oculis? quod fleat illa, refer.
Proderit et subito, cum se non finxerit ulli,
Ad dominam celeres mane tulisse gradus.
Auferimur cultu; gemmis auroque teguntur
Omnia; pars minima est ipsa puella sui.
345
Saepe ubi sit, quod ames, inter tam multa requiras;
Decipit hac oculos aegide dives Amor.
Improvisus ades, deprendes tutus inermem:
Infelix vitiis excidet illa suis.
Non tamen huic nimium praecepto credere tutum est:
350
Fallit enim multos forma sine arte decens.
Tum quoque, compositis cum collinet ora venenis,
Ad dominae vultus (nec pudor obstet) eas.
Pyxidas invenies et rerum mille colores,
Et fluere in tepidos oesypa lapsa sinus.
355
Illa tuas redolent, Phineu, medicamina mensas:
Non semel hinc stomacho nausea facta meo est.
357
Nunc tibi, quae medio veneris praestemus in usu,
Eloquar: ex omni est parte fugandus amor.
Multa quidem ex illis pudor est mihi dicere; sed tu
360
Ingenio verbis concipe plura meis.