Remedia amoris, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Iam ponet fastus, cum te languere videbit:
Hoc etiam nostra munus ab arte feres.
Te quoque falle tamen, nec sit tibi finis amandi
Propositus: frenis saepe repugnat equus.
515
Utilitas lateat; quod non profitebere, fiet:
Quae nimis apparent retia, vitat avis.
Nec sibi tam placeat, nec te contemnere possit;
Sume animos, animis cedat ut illa tuis.
Ianua forte patet? quamvis revocabere, transi.
520
Est data nox? dubita nocte venire data.
Posse pati facile est, ubi, si patientia desit,
Protinus ex facili gaudia ferre licet.
Et quisquam praecepta potest mea dura vocare?
En, etiam partes conciliantis ago.
525
Nam quoniam variant animi, variabimus artes;
Mille mali species, mille salutis erunt.
Corpora vix ferro quaedam sanantur acuto:
Auxilium multis sucus et herba fuit.
Mollior es, neque abire potes, vinctusque teneris,
530
Et tua saevus Amor sub pede colla premit?
Desine luctari: referant tua carbasa venti,
Quaque vocant fluctus, hac tibi remus eat.
Explenda est sitis ista tibi, quo perditus ardes;
Cedimus; e medio iam licet amne bibas:
535
Sed bibe plus etiam, quam quod praecordia poscunt,
Gutture fac pleno sumpta redundet aqua.
I, fruere usque tua, nullo prohibente, puella:
Illa tibi noctes auferat, illa dies.
Taedia quaere mali: faciunt et taedia finem.
540
Iam quoque, cum credes posse carere, mane,
Alpheios needs funds to keep these texts and tools freely available. Make a tax-deductible donation by December 31, 2024 to keep reading.
Alpheios needs funds to keep these texts and tools freely available. Make a tax-deductible donation by December 31, 2024 to keep reading.