Fasti, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Frazer, James George, Sir, 1854-1941, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
ante tamen madidis subieci sulphura venis,
clauderet ut Tatio fervidus humor iter.
cuius ut utilitas pulsis percepta Sabinis,
quae fuerat, tuto reddita forma loco est.
275
ara mihi posita est parvo coniuncta sacello:
haec adolet flammis cum strue farra suis.’
"at cur pace lates motisque recluderis armis?"
nec mora, quaesiti reddita causa mihi est:
‘ut populo reditus pateant ad bella profecto,
280
tota patet dempta ianua nostra sera.
pace fores obdo, ne qua discedere possit;
Caesareoque diu numine elusus ero.’
dixit et attollens oculos diversa videntes
aspexit toto quicquid in orbe fuit.
285
pax erat et, vestri, Germanice, causa triumphi,
tradiderat famulas iam tibi Rhenus aquas.
Iane, fac aeternos pacem pacisque ministros,
neve suum, praesta, deserat auctor opus.
quod tamen ex ipsis licuit mihi discere fastis,
290
sacravere patres hac duo templa die.
accepit Phoebo nymphaque Coronide natum
insula, dividua quam premit amnis aqua.
Iuppiter in parte est; cepit locus unus utrumque
iunctaque sunt magno templa nepotis avo.
[*]2. BF 3. CC 4. DC
295
Quis vetat et stellas, ut quaeque oriturque caditque,
dicere? promissi pars fuit ista mei.
felices animae, quibus haec cognoscere primis
inque domus superas scandere cura fuit!
credibile est illos pariter vitiisque locisque
300
altius humanis exeruisse caput.