Fasti, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Frazer, James George, Sir, 1854-1941, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
hic, ubi nunc fora sunt, lintres errare videres,
quaque iacent valles, Maxime Circe, tuae.
huc ubi venerunt (neque enim procedere possunt
longius), ex illis unus et alter ait:
395
‘at quam sunt similes! at quam formosus uterque!
plus tamen ex illis iste vigoris habet,
si genus arguitur voltu, nisi fallit imago,
nescio quem in vobis suspicor esse deum—
at si quis vestrae deus esset originis auctor,
400
in tam praecipiti tempore
ferret opem; ferret opem certe, si non ope mater egeret,
quae facta est uno mater et orba die.
nata simul, moritura simul, simul ite sub undas
corpora!’ desierat deposuitque sinu.
405
vagierunt ambo pariter: sensisse putares,
hi redeunt udis in sua tecta genis,
sustinet impositos summa cavus alveus unda:
heu quantum fati parva tabella tulit!
alveus in limo silvis adpulsus opacis
410
paulatim fluvio deficiente sedet.
arbor erat: remanent vestigia, quaeque vocatur
Rumina nunc ficus, Romula ficus erat.
venit ad expositos (mirum!) lupa feta gemellos:
quis credat pueris non nocuisse feram?
415
non nocuisse parum est, prodest quoque: quos lupa nutrit,
perdere cognatae sustinuere manus,
constitit et cauda teneris blanditur alumnis
et fingit lingua corpora bina sua.
Marte satos scires: timor afuit, ubera ducunt
420
nec sibi promissi lactis aluntur ope.