Ex Ponto, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Wheeler, Arthur Leslie, 1871-1932, editor; Wheeler, Arthur Leslie, 1871-1932, editor, translator
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Naso suo (posuit nomen quam [*]quam cui paene!) sodali
mittit ab Euxinis hoc breve carmen aquis,
at si cauta parum scripsisset dextra quis esses,
forsitan officio parta querella foret.
5
cur tamen, hoc aliis tutum credentibus, unus,
appellent ne te carmina nostra, rogas?
quanta sit in media clementia Caesaris ira,
si nescis, ex me certior esse potes.
huic ego, quam patior, nil possem demere poenae,
10
si iudex meriti cogerer esse mei.
non vetat ille sui quemquam meminisse sodalis,
nec prohibet tibi me scribere teque mihi.
nec scelus admittas, si consoleris amicum,
mollibus et verbis aspera fata leves.
15
cur, dum tuta times, facis ut reverentia talis
fiat in Angustos invidiosa deos?
fulminis adflatos interdum vivere telis
vidimus et refici, non prohibente Iove.
nec, quia Neptunus navem lacerarat Ulixis,
20
Leucothea nanti ferre negavit opem.
crede mihi, miseris caelestia numina parcunt,
nec semper laesos et sine fine premunt.
principe nec nostro deus est moderatior ullus:
Iustitia vires temperat ille suas.
25
nuper eam Caesar facto de marmore templo,
iampridem posuit mentis in aede suae.
Iuppiter in multos temeraria fulmina torquet,
qui poenam culpa non meruere pati.
obruent eum tot saevis deus aequoris undis,
30
ex illis mergi pars quota digna fuit?
cum pereant acie fortissima quaeque, vel ipso
iudice delectus [*]dilectus Martis iniquus erit.
at si forte velis in nos inquirere, nemo est
qui se, quod patitur, commeruisse neget.
35
adde quod extinctos vel aqua vel Marte vel igni
nulla potest iterum restituisse dies.
restituit multos aut poenae parte levavit
Caesar: et in multis me, precor, esse velit,
at tu, cum tali populus sub principe simus,
40
adloquio profugi credis inesse metum?
forsitan haec domino Busiride iure timeres,
aut solito clausos urere in aere viros,
desine mitem animum vano infamare timore,
saeva quid in placidis saxa vereris aquis?
45
ipse ego quod primo scripsi sine nomine vobis,
vix excusari posse mihi videor,
sed pavor attonito rationis ademerat usum,
cesserat omne novis consiliumque malis,
fortunamque meam metuens, non vindicis inani,
50
terrebar titulo nominis ipse mei.
hactenus admonitus memori concede poëtae [*]sodali
ponat ut in chartis nemina cara suis.
turpe erit ambobus, longo mihi proximus usu
si nulla libri parte legere mei.
55
ne tamen iste metus somnos tibi rumpere possit,
non ultra, quam vis, officiosus ero,
teque tegam, qui sis, nisi cum permiseris ipse:
cogetur nemo munus habere meum.
tu modo, quem poteras vel aperte tutus amare,
60
si res est anceps ista, latenter ama.