Ibis, Ovid, 43 B.C.-17 or 18 A.D, creator; Merkel, Rudolf, 1811-1885, editor; Ehwald, Rudolf, 1847-1927, editor
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
XML: Passage Full Text
Nec satis utiliter positos tibi praebuit ignes
Quem peperit magno lucida Maia Iovi.
215
Te fera nec quicquam placidum spondentia Martis
Sidera presserunt falciferique senis .
Lux quoque natalis , ne quid nisi triste videres ,
Turpis et inductis nubibus atra fuit.
Haec est , in fastis cui dat gravis Allia nomen ,
220
Quaeque dies Ibin , publica damna , tulit .
11
Qui simul impurae matris prolapsus ab alvo
Cinyphiam foedo corpore pressit humum,
Sedit in adverso nocturnus culmine bubo,
Funereoque graves edidit ore sonos .
225
Protinus Eumenides lavere palustribus undis ,
Qua cava de Stygiis fluxerat unda vadis,
Pectoraque unxerunt Erebeae felle colubrae,
Terque cruentatas increpuere manus .
Gutturaque imbuerant infantia lacte canino :
230
Hic primus pueri venit in ora cibus:
Perbibit inde suae rabiem nutricis alumnus,
Latrat et in toto verba canina foro .
Membraque vinxerunt tinctis ferrugine pannis,
A male deserto quos rapuere rogo :
235
Et ne non fultum nuda tellure iaceret,
Molle super silices inposuere caput.
Iamque recessurae viridi de stipite factas
Admorunt oculos usque sub ora faces .
Flebat , ut est infans fumis contactus amaris,
240
De tribus est cum sic una locuta soror:
‘Tempus in inmensum lacrimas tibi movimus istas,
Quae semper causa sufficiente cadent.’