Ἰλιάς, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
136
ἄρσαντες κατὰ θυμὸν ὅπως ἀντάξιον ἔσται:
137
εἰ δέ κε μὴ δώωσιν ἐγὼ δέ κεν αὐτὸς ἕλωμαι
138
ἢ τεὸν ἢ Αἴαντος ἰὼν γέρας , ἢ Ὀδυσῆος
139
ἄξω ἑλών : ὃ δέ κεν κεχολώσεται ὅν κεν ἵκωμαι.
140
ἀλλ᾽ ἤτοι μὲν ταῦτα μεταφρασόμεσθα καὶ αὖτις,
141
νῦν δ᾽ ἄγε νῆα μέλαιναν ἐρύσσομεν εἰς ἅλα δῖαν,
142
ἐν δ᾽ ἐρέτας ἐπιτηδὲς ἀγείρομεν , ἐς δ᾽ ἑκατόμβην
143
θείομεν , ἂν δ᾽ αὐτὴν Χρυσηΐδα καλλιπάρῃον
144
βήσομεν : εἷς δέ τις ἀρχὸς ἀνὴρ βουληφόρος ἔστω,
145
ἢ Αἴας ἢ Ἰδομενεὺς ἢ δῖος Ὀδυσσεὺς
146
ἠὲ σὺ Πηλεΐδη πάντων ἐκπαγλότατ᾽ ἀνδρῶν,
147
ὄφρ᾽ ἥμιν ἑκάεργον ἱλάσσεαι ἱερὰ ῥέξας.
148
τὸν δ᾽ ἄρ᾽ ὑπόδρα ἰδὼν προσέφη πόδας ὠκὺς Ἀχιλλεύς:
149
ὤ μοι ἀναιδείην ἐπιειμένε κερδαλεόφρον
150
πῶς τίς τοι πρόφρων ἔπεσιν πείθηται Ἀχαιῶν