Ἰλιάς, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
τὴν δ᾽ αὖτε προσέειπε φιλομειδὴς Ἀφροδίτη:
οὐκ ἔστ᾽ οὐδὲ ἔοικε τεὸν ἔπος ἀρνήσασθαι:
Ζηνὸς γὰρ τοῦ ἀρίστου ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαύεις.
, καὶ ἀπὸ στήθεσφιν ἐλύσατο κεστὸν ἱμάντα
215
ποικίλον , ἔνθα δέ οἱ θελκτήρια πάντα τέτυκτο:
ἔνθ᾽ ἔνι μὲν φιλότης , ἐν δ᾽ ἵμερος , ἐν δ᾽ ὀαριστὺς
πάρφασις , τ᾽ ἔκλεψε νόον πύκα περ φρονεόντων.
τόν ῥά οἱ ἔμβαλε χερσὶν ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζε:
τῆ νῦν τοῦτον ἱμάντα τεῷ ἐγκάτθεο κόλπῳ
220
ποικίλον , ἔνι πάντα τετεύχαται : οὐδέ σέ φημι
ἄπρηκτόν γε νέεσθαι , τι φρεσὶ σῇσι μενοινᾷς.
ὣς φάτο , μείδησεν δὲ βοῶπις πότνια Ἥρη,
μειδήσασα δ᾽ ἔπειτα ἑῷ ἐγκάτθετο κόλπῳ.
μὲν ἔβη πρὸς δῶμα Διὸς θυγάτηρ Ἀφροδίτη,
225
Ἥρη δ᾽ ἀΐξασα λίπεν ῥίον Οὐλύμποιο,
Πιερίην δ᾽ ἐπιβᾶσα καὶ Ἠμαθίην ἐρατεινὴν
σεύατ᾽ ἐφ᾽ ἱπποπόλων Θρῃκῶν ὄρεα νιφόεντα
ἀκροτάτας κορυφάς : οὐδὲ χθόνα μάρπτε ποδοῖιν:
ἐξ Ἀθόω δ᾽ ἐπὶ πόντον ἐβήσετο κυμαίνοντα,
230
Λῆμνον δ᾽ εἰσαφίκανε πόλιν θείοιο Θόαντος.
ἔνθ᾽ Ὕπνῳ ξύμβλητο κασιγνήτῳ Θανάτοιο,
ἔν τ᾽ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζεν:
Ὕπνε ἄναξ πάντων τε θεῶν πάντων τ᾽ ἀνθρώπων,
ἠμὲν δή ποτ᾽ ἐμὸν ἔπος ἔκλυες , ἠδ᾽ ἔτι καὶ νῦν
235
πείθευ : ἐγὼ δέ κέ τοι ἰδέω χάριν ἤματα πάντα.
κοίμησόν μοι Ζηνὸς ὑπ᾽ ὀφρύσιν ὄσσε φαεινὼ
αὐτίκ᾽ ἐπεί κεν ἐγὼ παραλέξομαι ἐν φιλότητι.
δῶρα δέ τοι δώσω καλὸν θρόνον ἄφθιτον αἰεὶ
χρύσεον : Ἥφαιστος δέ κ᾽ ἐμὸς πάϊς ἀμφιγυήεις
240
τεύξει᾽ ἀσκήσας , ὑπὸ δὲ θρῆνυν ποσὶν ἥσει,