Ἰλιάς, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Πηλεύς , ὅς μιν ἔτικτε καὶ ἔτρεφε πῆμα γενέσθαι
Τρωσί : μάλιστα δ᾽ ἐμοὶ περὶ πάντων ἄλγε᾽ ἔθηκε.
τόσσους γάρ μοι παῖδας ἀπέκτανε τηλεθάοντας:
τῶν πάντων οὐ τόσσον ὀδύρομαι ἀχνύμενός περ
425
ὡς ἑνός , οὗ μ᾽ ἄχος ὀξὺ κατοίσεται Ἄϊδος εἴσω,
Ἕκτορος : ὡς ὄφελεν θανέειν ἐν χερσὶν ἐμῇσι:
τώ κε κορεσσάμεθα κλαίοντέ τε μυρομένω τε
μήτηρ θ᾽ , μιν ἔτικτε δυσάμμορος , ἠδ᾽ ἐγὼ αὐτός.
ὣς ἔφατο κλαίων , ἐπὶ δὲ στενάχοντο πολῖται:
430
Τρῳῇσιν δ᾽ Ἑκάβη ἁδινοῦ ἐξῆρχε γόοιο:
τέκνον ἐγὼ δειλή : τί νυ βείομαι αἰνὰ παθοῦσα
σεῦ ἀποτεθνηῶτος ; μοι νύκτάς τε καὶ ἦμαρ
εὐχωλὴ κατὰ ἄστυ πελέσκεο , πᾶσί τ᾽ ὄνειαρ
Τρωσί τε καὶ Τρῳῇσι κατὰ πτόλιν , οἵ σε θεὸν ὣς
435
δειδέχατ᾽ : γὰρ καί σφι μάλα μέγα κῦδος ἔησθα
ζωὸς ἐών : νῦν αὖ θάνατος καὶ μοῖρα κιχάνει.
ὣς ἔφατο κλαίουσ᾽ , ἄλοχος δ᾽ οὔ πώ τι πέπυστο
Ἕκτορος : οὐ γάρ οἵ τις ἐτήτυμος ἄγγελος ἐλθὼν
ἤγγειλ᾽ ὅττί ῥά οἱ πόσις ἔκτοθι μίμνε πυλάων,
440
ἀλλ᾽ γ᾽ ἱστὸν ὕφαινε μυχῷ δόμου ὑψηλοῖο
δίπλακα πορφυρέην , ἐν δὲ θρόνα ποικίλ᾽ ἔπασσε.
κέκλετο δ᾽ ἀμφιπόλοισιν ἐϋπλοκάμοις κατὰ δῶμα
ἀμφὶ πυρὶ στῆσαι τρίποδα μέγαν , ὄφρα πέλοιτο
Ἕκτορι θερμὰ λοετρὰ μάχης ἐκ νοστήσαντι
445
νηπίη , οὐδ᾽ ἐνόησεν μιν μάλα τῆλε λοετρῶν
χερσὶν Ἀχιλλῆος δάμασε γλαυκῶπις Ἀθήνη.
κωκυτοῦ δ᾽ ἤκουσε καὶ οἰμωγῆς ἀπὸ πύργου:
τῆς δ᾽ ἐλελίχθη γυῖα , χαμαὶ δέ οἱ ἔκπεσε κερκίς:
δ᾽ αὖτις δμῳῇσιν ἐϋπλοκάμοισι μετηύδα:
450
δεῦτε δύω μοι ἕπεσθον , ἴδωμ᾽ ὅτιν᾽ ἔργα τέτυκται.