Ἰλιάς, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
νῦν δ᾽ ἄγ᾽ ἀείδοντες παιήονα κοῦροι Ἀχαιῶν
νηυσὶν ἔπι γλαφυρῇσι νεώμεθα , τόνδε δ᾽ ἄγωμεν.
ἠράμεθα μέγα κῦδος : ἐπέφνομεν Ἕκτορα δῖον,
Τρῶες κατὰ ἄστυ θεῷ ὣς εὐχετόωντο.
395
ῥα , καὶ Ἕκτορα δῖον ἀεικέα μήδετο ἔργα.
ἀμφοτέρων μετόπισθε ποδῶν τέτρηνε τένοντε
ἐς σφυρὸν ἐκ πτέρνης , βοέους δ᾽ ἐξῆπτεν ἱμάντας,
ἐκ δίφροιο δ᾽ ἔδησε , κάρη δ᾽ ἕλκεσθαι ἔασεν:
ἐς δίφρον δ᾽ ἀναβὰς ἀνά τε κλυτὰ τεύχε᾽ ἀείρας
400
μάστιξέν ῥ᾽ ἐλάαν , τὼ δ᾽ οὐκ ἀέκοντε πετέσθην.
τοῦ δ᾽ ἦν ἑλκομένοιο κονίσαλος , ἀμφὶ δὲ χαῖται
κυάνεαι πίτναντο , κάρη δ᾽ ἅπαν ἐν κονίῃσι
κεῖτο πάρος χαρίεν : τότε δὲ Ζεὺς δυσμενέεσσι
δῶκεν ἀεικίσσασθαι ἑῇ ἐν πατρίδι γαίῃ.
405
ὣς τοῦ μὲν κεκόνιτο κάρη ἅπαν : δέ νυ μήτηρ
τίλλε κόμην , ἀπὸ δὲ λιπαρὴν ἔρριψε καλύπτρην
τηλόσε , κώκυσεν δὲ μάλα μέγα παῖδ᾽ ἐσιδοῦσα:
ᾤμωξεν δ᾽ ἐλεεινὰ πατὴρ φίλος , ἀμφὶ δὲ λαοὶ
κωκυτῷ τ᾽ εἴχοντο καὶ οἰμωγῇ κατὰ ἄστυ.
410
τῷ δὲ μάλιστ᾽ ἄρ᾽ ἔην ἐναλίγκιον ὡς εἰ ἅπασα
Ἴλιος ὀφρυόεσσα πυρὶ σμύχοιτο κατ᾽ ἄκρης.
λαοὶ μέν ῥα γέροντα μόγις ἔχον ἀσχαλόωντα
ἐξελθεῖν μεμαῶτα πυλάων Δαρδανιάων.
πάντας δ᾽ ἐλλιτάνευε κυλινδόμενος κατὰ κόπρον,
415
ἐξονομακλήδην ὀνομάζων ἄνδρα ἕκαστον:
σχέσθε φίλοι , καί μ᾽ οἶον ἐάσατε κηδόμενοί περ
ἐξελθόντα πόληος ἱκέσθ᾽ ἐπὶ νῆας Ἀχαιῶν.
λίσσωμ᾽ ἀνέρα τοῦτον ἀτάσθαλον ὀβριμοεργόν,
ἤν πως ἡλικίην αἰδέσσεται ἠδ᾽ ἐλεήσῃ
420
γῆρας : καὶ δέ νυ τῷ γε πατὴρ τοιόσδε τέτυκται