Ἰλιάς, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
λαχνήεντ᾽ ὄροφον λειμωνόθεν ἀμήσαντες:
ἀμφὶ δέ οἱ μεγάλην αὐλὴν ποίησαν ἄνακτι
σταυροῖσιν πυκινοῖσι : θύρην δ᾽ ἔχε μοῦνος ἐπιβλὴς
εἰλάτινος , τὸν τρεῖς μὲν ἐπιρρήσσεσκον Ἀχαιοί,
455
τρεῖς δ᾽ ἀναοίγεσκον μεγάλην κληῗδα θυράων
τῶν ἄλλων : Ἀχιλεὺς δ᾽ ἄρ᾽ ἐπιρρήσσεσκε καὶ οἶος:
δή ῥα τόθ᾽ Ἑρμείας ἐριούνιος ᾦξε γέροντι,
ἐς δ᾽ ἄγαγε κλυτὰ δῶρα ποδώκεϊ Πηλεΐωνι,
ἐξ ἵππων δ᾽ ἀπέβαινεν ἐπὶ χθόνα φώνησέν τε:
460
γέρον ἤτοι ἐγὼ θεὸς ἄμβροτος εἰλήλουθα
Ἑρμείας : σοὶ γάρ με πατὴρ ἅμα πομπὸν ὄπασσεν.
ἀλλ᾽ ἤτοι μὲν ἐγὼ πάλιν εἴσομαι , οὐδ᾽ Ἀχιλῆος
ὀφθαλμοὺς εἴσειμι : νεμεσσητὸν δέ κεν εἴη
ἀθάνατον θεὸν ὧδε βροτοὺς ἀγαπαζέμεν ἄντην:
465
τύνη δ᾽ εἰσελθὼν λαβὲ γούνατα Πηλεΐωνος,
καί μιν ὑπὲρ πατρὸς καὶ μητέρος ἠϋκόμοιο
λίσσεο καὶ τέκεος , ἵνα οἱ σὺν θυμὸν ὀρίνῃς.
ὣς ἄρα φωνήσας ἀπέβη πρὸς μακρὸν Ὄλυμπον
Ἑρμείας : Πρίαμος δ᾽ ἐξ ἵππων ἆλτο χαμᾶζε,
470
Ἰδαῖον δὲ κατ᾽ αὖθι λίπεν : δὲ μίμνεν ἐρύκων
ἵππους ἡμιόνους τε : γέρων δ᾽ ἰθὺς κίεν οἴκου,
τῇ ῥ᾽ Ἀχιλεὺς ἵζεσκε Διῒ φίλος : ἐν δέ μιν αὐτὸν
εὗρ᾽ , ἕταροι δ᾽ ἀπάνευθε καθήατο : τὼ δὲ δύ᾽ οἴω
ἥρως Αὐτομέδων τε καὶ Ἄλκιμος ὄζος Ἄρηος
475
ποίπνυον παρεόντε : νέον δ᾽ ἀπέληγεν ἐδωδῆς
ἔσθων καὶ πίνων : ἔτι καὶ παρέκειτο τράπεζα.
τοὺς δ᾽ ἔλαθ᾽ εἰσελθὼν Πρίαμος μέγας , ἄγχι δ᾽ ἄρα στὰς
χερσὶν Ἀχιλλῆος λάβε γούνατα καὶ κύσε χεῖρας
δεινὰς ἀνδροφόνους , αἵ οἱ πολέας κτάνον υἷας.
480
ὡς δ᾽ ὅτ᾽ ἂν ἄνδρ᾽ ἄτη πυκινὴ λάβῃ , ὅς τ᾽ ἐνὶ πάτρῃ