Ἰλιάς, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
571
ὣς ἔφατ᾽ , ἔδεισεν δ᾽ ὃ γέρων καὶ ἐπείθετο μύθῳ.
572
Πηλεΐδης δ᾽ οἴκοιο λέων ὣς ἆλτο θύραζε
573
οὐκ οἶος , ἅμα τῷ γε δύω θεράποντες ἕποντο
574
ἥρως Αὐτομέδων ἠδ᾽ Ἄλκιμος , οὕς ῥα μάλιστα
575
τῖ᾽ Ἀχιλεὺς ἑτάρων μετὰ Πάτροκλόν γε θανόντα,
576
οἳ τόθ᾽ ὑπὸ ζυγόφιν λύον ἵππους ἡμιόνους τε,
577
ἐς δ᾽ ἄγαγον κήρυκα καλήτορα τοῖο γέροντος,
578
κὰδ δ᾽ ἐπὶ δίφρου εἷσαν : ἐϋξέστου δ᾽ ἀπ᾽ ἀπήνης
579
ᾕρεον Ἑκτορέης κεφαλῆς ἀπερείσι᾽ ἄποινα.
580
κὰδ δ᾽ ἔλιπον δύο φάρε᾽ ἐΰννητόν τε χιτῶνα,
581
ὄφρα νέκυν πυκάσας δοίη οἶκον δὲ φέρεσθαι.
582
δμῳὰς δ᾽ ἐκκαλέσας λοῦσαι κέλετ᾽ ἀμφί τ᾽ ἀλεῖψαι
583
νόσφιν ἀειράσας , ὡς μὴ Πρίαμος ἴδοι υἱόν,
584
μὴ ὃ μὲν ἀχνυμένῃ κραδίῃ χόλον οὐκ ἐρύσαιτο
585
παῖδα ἰδών , Ἀχιλῆϊ δ᾽ ὀρινθείη φίλον ἦτορ,
586
καί ἑ κατακτείνειε , Διὸς δ᾽ ἀλίτηται ἐφετμάς.
587
τὸν δ᾽ ἐπεὶ οὖν δμῳαὶ λοῦσαν καὶ χρῖσαν ἐλαίῳ,
588
ἀμφὶ δέ μιν φᾶρος καλὸν βάλον ἠδὲ χιτῶνα,
589
αὐτὸς τόν γ᾽ Ἀχιλεὺς λεχέων ἐπέθηκεν ἀείρας,
590
σὺν δ᾽ ἕταροι ἤειραν ἐϋξέστην ἐπ᾽ ἀπήνην.
591
ᾤμωξέν τ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα , φίλον δ᾽ ὀνόμηνεν ἑταῖρον:
592
μή μοι Πάτροκλε σκυδμαινέμεν , αἴ κε πύθηαι
593
εἰν Ἄϊδός περ ἐὼν ὅτι Ἕκτορα δῖον ἔλυσα
594
πατρὶ φίλῳ , ἐπεὶ οὔ μοι ἀεικέα δῶκεν ἄποινα.
595
σοὶ δ᾽ αὖ ἐγὼ καὶ τῶνδ᾽ ἀποδάσσομαι ὅσσ᾽ ἐπέοικεν.
596
ἦ ῥα , καὶ ἐς κλισίην πάλιν ἤϊε δῖος Ἀχιλλεύς,
597
ἕζετο δ᾽ ἐν κλισμῷ πολυδαιδάλῳ ἔνθεν ἀνέστη
598
τοίχου τοῦ ἑτέρου , ποτὶ δὲ Πρίαμον φάτο μῦθον:
599
υἱὸς μὲν δή τοι λέλυται γέρον ὡς ἐκέλευες,
600
κεῖται δ᾽ ἐν λεχέεσσ᾽ : ἅμα δ᾽ ἠοῖ φαινομένηφιν