Ἰλιάς, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
κτείνας δήϊον ἄνδρα , χαρείη δὲ φρένα μήτηρ.
ὣς εἰπὼν ἀλόχοιο φίλης ἐν χερσὶν ἔθηκε
παῖδ᾽ ἑόν : δ᾽ ἄρα μιν κηώδεϊ δέξατο κόλπῳ
δακρυόεν γελάσασα : πόσις δ᾽ ἐλέησε νοήσας,
485
χειρί τέ μιν κατέρεξεν ἔπος τ᾽ ἔφατ᾽ ἔκ τ᾽ ὀνόμαζε:
δαιμονίη μή μοί τι λίην ἀκαχίζεο θυμῷ:
οὐ γάρ τίς μ᾽ ὑπὲρ αἶσαν ἀνὴρ Ἄϊδι προϊάψει:
μοῖραν δ᾽ οὔ τινά φημι πεφυγμένον ἔμμεναι ἀνδρῶν,
οὐ κακὸν οὐδὲ μὲν ἐσθλόν , ἐπὴν τὰ πρῶτα γένηται.
490
ἀλλ᾽ εἰς οἶκον ἰοῦσα τὰ σ᾽ αὐτῆς ἔργα κόμιζε
ἱστόν τ᾽ ἠλακάτην τε , καὶ ἀμφιπόλοισι κέλευε
ἔργον ἐποίχεσθαι : πόλεμος δ᾽ ἄνδρεσσι μελήσει
πᾶσι , μάλιστα δ᾽ ἐμοί , τοὶ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν.
ὣς ἄρα φωνήσας κόρυθ᾽ εἵλετο φαίδιμος Ἕκτωρ
495
ἵππουριν : ἄλοχος δὲ φίλη οἶκον δὲ βεβήκει
ἐντροπαλιζομένη , θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέουσα.
αἶψα δ᾽ ἔπειθ᾽ ἵκανε δόμους εὖ ναιετάοντας
Ἕκτορος ἀνδροφόνοιο , κιχήσατο δ᾽ ἔνδοθι πολλὰς
ἀμφιπόλους , τῇσιν δὲ γόον πάσῃσιν ἐνῶρσεν.
500
αἳ μὲν ἔτι ζωὸν γόον Ἕκτορα ἐνὶ οἴκῳ:
οὐ γάρ μιν ἔτ᾽ ἔφαντο ὑπότροπον ἐκ πολέμοιο
ἵξεσθαι προφυγόντα μένος καὶ χεῖρας Ἀχαιῶν.
οὐδὲ Πάρις δήθυνεν ἐν ὑψηλοῖσι δόμοισιν,
ἀλλ᾽ γ᾽ , ἐπεὶ κατέδυ κλυτὰ τεύχεα ποικίλα χαλκῷ,
505
σεύατ᾽ ἔπειτ᾽ ἀνὰ ἄστυ ποσὶ κραιπνοῖσι πεποιθώς.
ὡς δ᾽ ὅτε τις στατὸς ἵππος ἀκοστήσας ἐπὶ φάτνῃ
δεσμὸν ἀπορρήξας θείῃ πεδίοιο κροαίνων
εἰωθὼς λούεσθαι ἐϋρρεῖος ποταμοῖο
κυδιόων : ὑψοῦ δὲ κάρη ἔχει , ἀμφὶ δὲ χαῖται
510
ὤμοις ἀΐσσονται : δ᾽ ἀγλαΐηφι πεποιθὼς