Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
781
ἐν δ᾽ ἱστόν τ᾽ ἐτίθεντο καὶ ἱστία νηὶ μελαίνῃ,
782
ἠρτύναντο δ᾽ ἐρετμὰ τροποῖς ἐν δερματίνοισιν,
783
πάντα κατὰ μοῖραν , ἀνά θ᾽ ἱστία λευκὰ πέτασσαν:
784
τεύχεα δέ σφ᾽ ἤνεικαν ὑπέρθυμοι θεράποντες.
785
ὑψοῦ δ᾽ ἐν νοτίῳ τήν γ᾽ ὥρμισαν , ἐκ δ᾽ ἔβαν αὐτοί:
786
ἔνθα δὲ δόρπον ἕλοντο , μένον δ᾽ ἐπὶ ἕσπερον ἐλθεῖν.
787
ἡ δ᾽ ὑπερωίῳ αὖθι περίφρων Πηνελόπεια
788
κεῖτ᾽ ἄρ᾽ ἄσιτος , ἄπαστος ἐδητύος ἠδὲ ποτῆτος,
789
ὁρμαίνουσ᾽ ἤ οἱ θάνατον φύγοι υἱὸς ἀμύμων,
790
ἦ ὅ γ᾽ ὑπὸ μνηστῆρσιν ὑπερφιάλοισι δαμείη.
791
ὅσσα δὲ μερμήριξε λέων ἀνδρῶν ἐν ὁμίλῳ
792
δείσας , ὁππότε μιν δόλιον περὶ κύκλον ἄγωσι,
793
τόσσα μιν ὁρμαίνουσαν ἐπήλυθε νήδυμος ὕπνος:
794
εὗδε δ᾽ ἀνακλινθεῖσα , λύθεν δέ οἱ ἅψεα πάντα.
795
ἔνθ᾽ αὖτ᾽ ἄλλ᾽ ἐνόησε θεά , γλαυκῶπις Ἀθήνη:
796
εἴδωλον ποίησε , δέμας δ᾽ ἤικτο γυναικί,
797
Ἰφθίμῃ , κούρῃ μεγαλήτορος Ἰκαρίοιο,
798
τὴν Εὔμηλος ὄπυιε Φερῇς ἔνι οἰκία ναίων.
799
πέμπε δέ μιν πρὸς δώματ᾽ Ὀδυσσῆος θείοιο,
800
ἧος Πηνελόπειαν ὀδυρομένην γοόωσαν
801
παύσειε κλαυθμοῖο γόοιό τε δακρυόεντος.
802
ἐς θάλαμον δ᾽ εἰσῆλθε παρὰ κληῖδος ἱμάντα,
803
στῆ δ᾽ ἄρ ὑπὲρ κεφαλῆς , καί μιν πρὸς μῦθον ἔειπεν:
804
“εὕδεις , Πηνελόπεια , φίλον
τετιημένη
ἦτορ;
805
οὐ μέν σ᾽ οὐδὲ ἐῶσι θεοὶ ῥεῖα ζώοντες
806
κλαίειν οὐδ᾽ ἀκάχησθαι , ἐπεί ῥ᾽ ἔτι νόστιμός ἐστι
807
σὸς παῖς : οὐ μὲν γάρ τι θεοῖς ἀλιτήμενός ἐστι.”
808
τὴν δ᾽ ἠμείβετ᾽ ἔπειτα περίφρων Πηνελόπεια,
809
ἡδὺ μάλα κνώσσουσ᾽ ἐν ὀνειρείῃσι πύλῃσιν:
810
“τίπτε , κασιγνήτη , δεῦρ᾽
ἤλυθες ; οὔ
τι
πάρος
γε