Ὀδύσσεια, Alpheios version. Enhanced TEI with Syntax Diagrams
Made available under the Creative Commons Attribution 4.0 International License.
91
μνᾶσθαι οὐδὲ νέεσθαι ἐπὶ σφέτερ᾽ , ἀλλὰ ἕκηλοι
92
κτήματα δαρδάπτουσιν ὑπέρβιον , οὐδ᾽ ἔπι φειδώ.
93
ὅσσαι γὰρ νύκτες τε καὶ ἡμέραι ἐκ Διός εἰσιν,
94
οὔ ποθ᾽ ἓν ἱρεύουσ᾽ ἱερήϊον , οὐδὲ δύ᾽ οἴω:
95
οἶνον δὲ φθινύθουσιν ὑπέρβιον ἐξαφύοντες.
96
ἦ γάρ οἱ ζωή γ᾽ ἦν ἄσπετος : οὔ τινι τόσση
97
ἀνδρῶν ἡρώων , οὔτ᾽ ἠπείροιο μελαίνης
98
οὔτ᾽ αὐτῆς Ἰθάκης : οὐδὲ ξυνεείκοσι φωτῶν
99
ἔστ᾽ ἄφενος τοσσοῦτον : ἐγὼ δέ κέ τοι καταλέξω.
100
δώδεκ᾽ ἐν ἠπείρῳ ἀγέλαι : τόσα πώεα οἰῶν,
101
τόσσα συῶν συβόσια , τόσ᾽ αἰπόλια πλατέ᾽ αἰγῶν
102
βόσκουσι ξεῖνοί τε καὶ αὐτοῦ βώτορες ἄνδρες.
103
ἐνθάδε δ᾽ αἰπόλια πλατέ᾽ αἰγῶν ἕνδεκα πάντα
104
ἐσχατιῇ βόσκοντ᾽ , ἐπὶ δ᾽ ἀνέρες ἐσθλοὶ ὄρονται.
105
τῶν αἰεί σφιν ἕκαστος ἐπ᾽ ἤματι μῆλον ἀγινεῖ,
106
ζατρεφέων αἰγῶν ὅς τις φαίνηται ἄριστος.
107
αὐτὰρ ἐγὼ σῦς τάσδε φυλάσσω τε ῥύομαί τε,
108
καί σφι συῶν τὸν ἄριστον ἐῢ κρίνας ἀποπέμπω.”
109
ὣς φάθ᾽ , ὁ δ᾽ ἐνδυκέως κρέα τ᾽ ἤσθιε πῖνέ τε οἶνον
110
ἁρπαλέως ἀκέων , κακὰ δὲ μνηστῆρσι φύτευεν.
111
αὐτὰρ ἐπεὶ δείπνησε καὶ ἤραρε θυμὸν ἐδωδῇ,
112
καί οἱ πλησάμενος δῶκε σκύφον , ᾧ περ ἔπινεν,
113
οἴνου ἐνίπλειον : ὁ δ᾽ ἐδέξατο , χαῖρε δὲ θυμῷ,
114
καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδα:
115
“ὦ
φίλε , τίς
γάρ
σε
πρίατο
κτεάτεσσιν
ἑοῖσιν,
116
ὧδε μάλ᾽ ἀφνειὸς καὶ καρτερὸς ὡς ἀγορεύεις;
117
φῆς δ᾽ αὐτὸν φθίσθαι Ἀγαμέμνονος εἵνεκα τιμῆς.
118
εἰπέ μοι , αἴ κέ ποθι γνώω τοιοῦτον ἐόντα.
119
Ζεὺς γάρ που τό γε οἶδε καὶ ἀθάνατοι θεοὶ ἄλλοι,
120
εἴ κέ μιν ἀγγείλαιμι ἰδών : ἐπὶ πολλὰ δ᾽ ἀλήθην.”