Reading Center

πάντες ὁμῶς , αὐτὸς δὲ κακὰς ὑπὸ κῆρας ἄλυξεν:

ὥς θ᾽ ἵκετ᾽ Ὠγυγίην νῆσον νύμφην τε Καλυψώ,

ἣ δή μιν κατέρυκε , λιλαιομένη πόσιν εἶναι,

ἐν σπέσσι γλαφυροῖσι , καὶ ἔτρεφεν ἠδὲ ἔφασκε

θήσειν ἀθάνατον καὶ ἀγήραον ἤματα πάντα:

ἀλλὰ τοῦ οὔ ποτε θυμὸν ἐνὶ στήθεσσιν ἔπειθεν:

ἠδ᾽ ὡς ἐς Φαίηκας ἀφίκετο πολλὰ μογήσας,

οἳ δή μιν περὶ κῆρι θεὸν ὣς τιμήσαντο

καὶ πέμψαν σὺν νηῒ φίλην ἐς πατρίδα γαῖαν,

χαλκόν τε χρυσόν τε ἅλις ἐσθῆτά τε δόντες.

τοῦτ᾽ ἄρα δεύτατον εἶπεν ἔπος , ὅτε οἱ γλυκὺς ὕπνος

λυσιμελὴς ἐπόρουσε , λύων μελεδήματα θυμοῦ.

ἡ δ᾽ αὖτ᾽ ἄλλ᾽ ἐνόησε θεὰ γλαυκῶπις Ἀθήνη:

ὁππότε δή ῥ᾽ Ὀδυσῆα ἐέλπετο ὃν κατὰ θυμὸν

εὐνῆς ἧς ἀλόχου ταρπήμεναι ἠδὲ καὶ ὕπνου,

αὐτίκ᾽ ἀπ᾽ Ὠκεανοῦ χρυσόθρονον ἠριγένειαν

ὦρσεν , ἵν᾽ ἀνθρώποισι φόως φέροι : ὦρτο δ᾽ Ὀδυσσεὺς

εὐνῆς ἐκ μαλακῆς , ἀλόχῳ δ᾽ ἐπὶ μῦθον ἔτελλεν:

“ὦ γύναι , ἤδη μὲν πολέων κεκορήμεθ᾽ ἀέθλων

ἀμφοτέρω , σὺ μὲν ἐνθάδ᾽ ἐμὸν πολυκηδέα νόστον

κλαίουσ᾽ . αὐτὰρ ἐμὲ Ζεὺς ἄλγεσι καὶ θεοὶ ἄλλοι

ἱέμενον πεδάασκον ἐμῆς ἀπὸ πατρίδος αἴης:

νῦν δ᾽ ἐπεὶ ἀμφοτέρω πολυήρατον ἱκόμεθ᾽ εὐνήν,

κτήματα μὲν τά μοι ἔστι , κομιζέμεν ἐν μεγάροισι,

μῆλα δ᾽ ἅ μοι μνηστῆρες ὑπερφίαλοι κατέκειραν,

πολλὰ μὲν αὐτὸς ἐγὼ ληΐσσομαι , ἄλλα δ᾽ Ἀχαιοὶ

δώσουσ᾽ , εἰς ὅ κε πάντας ἐνιπλήσωσιν ἐπαύλους.

ἀλλ᾽ ἦ τοι μὲν ἐγὼ πολυδένδρεον ἀγρὸν ἔπειμι,

ὀψόμενος πατέρ᾽ ἐσθλόν , ὅ μοι πυκινῶς ἀκάχηται:

σοὶ δέ , γύναι , τάδ᾽ ἐπιτέλλω , πινυτῇ περ ἐούσῃ: