Pro Cluentio, Orationes Volume I, Cicero, Marcus Tullius, creator; Clark, Albert Curtis, 1859-1937, editor
inridebatur haec illius reconciliatio et persona viri boni suscepta, sicut in statuis inauratis quas posuit ad Iuturnae[*]ad Iuturnae b2ψ2 s2: adiutura ς: ad Diuturnae PMμs1, quibus subscripsit reges ab se[*]a se ς ba in gratiam esse reductos. exagitabantur omnes eius[*]eius omnes a fraudes atque fallaciae, tota vita in eius modi ratione versata aperiebatur, egestas domestica, quaestus forensis in medium proferebatur, nummarius interpres pacis et concordiae non probabatur. itaque tum Staienus cum idem defenderet quod Attius condemnatus est;
Cominii cum hoc agerent quod nos in tota causa[*]tota causahinc usque ad vv. non quaerunt (§107) defic. Mb1ς: lac. supplet ς in pag. insuta: supplem. hab. in mg. b, in mg. b, in textu χψa egimus probaverunt. quam ob rem, si Staieni damnatione Oppianicum iudicium corrumpere voluisse, Oppianicum iudici ad emendas sententias dedisse pecuniam iudicatum est, et, [*]est, et scripsi: est codd. (fort. si post Oppianicus supplendum) cum ita constitutum sit ut[*]ut P: uti cett. in illa[*]illa ulla ς: nulla bχψ2 culpa aut Cluentius sit aut Oppianicus, Cluenti nummus nullus iudici datus ullo vestigio reperitur[*]reperietur P , Oppianici pecunia post iudicium factum ab[*]ab P: a cett. iudice ablata est: potest esse dubium quin illa damnatio Staieni non modo non sit contra Cluentium sed maxime nostram causam defensionemque confirmet?
37
ergo adhuc Iuni iudicium video esse eius modi ut incursionem potius seditionis, vim multitudinis, impetum tribunicium quam iudicium appellandum putem. quod si quis[*]quis P (?): qui mei illud iudicium appellet, tamen hoc confiteatur necesse est, nullo modo illam multam quae ab Iunio petita sit[*]sit est Halm cum Cluenti causa posse coniungi. illud igitur Iunianum per vim factum est, Bulbi et Popili et Guttae contra Cluentium non est, Staieni etiam pro Cluentio est. videamus ecquod[*]ecquod b2: et quod cett. aliud iudicium quod pro Cluentio sit proferre possimus[*]possumus ς s .
dixitne tandem causam C.(Gaius) Fidiculanius[*]Fidiculanius : Fidiculanus cett. Falcula qui Oppianicum condemnarat, cum praesertim, id quod fuit in illo iudicio invidiosissimum, paucos dies ex subsortitione sedisset? dixit et bis quidem dixit. in summam enim L.(Lucius) Quinctius invidiam contionibus eum cotidianis seditiosis et turbulentis adduxerat. Vno[*]unos ς iudicio multa est ab eo petita, sicut ab Iunio, quod non suae decuriae munere neque ex lege sedisset. Paulo sedatiore tempore est accusatus quam Iunius, sed eadem fere lege et crimine. quia nulla in iudicio seditio neque vis nec[*]nec ςa: neque bχψ turba versata est, prima actione facillime est absolutus. non numero hanc absolutionem; nihilo minus enim potest, ut illam multam non commiserit, accepisse tamen ob rem iudicandam, sicut causam pecunia ob rem iudicandam [*]sicut causam pecunia ob rem iudicandam supplevi: om. codd. (pecuniam quam Staienus qui causam nusquam e. l. d. Naugerius) capta nusquam[*]capta nusquam captanus quam ς: causam nusquam Madvig Staienus ea quidem[*]ea quidem Kayser: eadem codd.: ea de re Madvig lege dixit. proprium crimen illud quaestionis eius non fuit.
Fidiculanius[*]Fidiculanus ς b quid fecisse[*]fecisset σχ dicebatur? accepisse a Cluentio HS cccc [*]accepisse... CCCC om. ψ1 . cuius erat ordinis? senatorii. qua lege in eo genere a senatore ratio repeti solet, de pecuniis repetundis, ea lege accusatus honestissime est absolutus. Acta est enim causa more maiorum sine vi, sine metu, sine periculo; dicta et exposita et demonstrata sunt omnia. adducti [*]adducti bψ2 a (cf. Fin. 1. 14): ad docti σψ1: at ducti χ: addocti unus det. iudices sunt non modo potuisse honeste ab eo reum condemnari qui non perpetuo sedisset sed, aliud si[*]aliud si Halm: aliud is (si is t) codd.: si aliud is Beroaldus is iudex nihil scisset, nisi quae praeiudicia de eo facta esse constaret[*]constaret Naugerius (2): constarent codd, (cf. Rosc. Am. 118), audire praeterea nihil debuisse.
38
tum etiam illi quinque qui imperitorum hominum rumusculos aucupati tum illum absolverunt iam suam clementiam laudari magno opere nolebant; a quibus si qui quaereret sedissentne iudices in C.(Gaium) Fabricium, sedisse se dicerent; si interrogarentur num quo crimine is esset accusatus praeterquam veneni eius quod quaesitum habito diceretur, negarent; si deinde essent rogati quid iudicassent, condemnasse se dicerent; nemo enim absolvit. eodem modo quaesitum si esset de Scamandro, certe idem respondissent; tametsi ille una sententia est absolutus, sed illam unam nemo tum istorum suam dici vellet.